Ömrümün gençlik demlerinde
“Bir bahçıvan olsam” dedim.
“Gülşene git” dediler.
Gülşende güller çok ama bahçıvan az imiş.
Gülşende güllerin güle sevdalı olması gerekmiş.
Bir gül endam ile gittim gülşene.
Kapıda boy boy gül yüzlü bekçiler
“Niye geldin?” dediler.
“Gül yetiştirip,o gülün kokusuyla
sermest olmaya” dedim
“Güle bahar olacaksan,gül de sevda bulacaksan gel.
Güle hazan olacaksan,gülü sevdasız koyacaksan geri dön.
Bu iş gönül işidir.” dediler.
Ya gülü güldürüp gönül sarayına kurulacaktım,
Ya gülü öldürüp,
gönül sarayından kovulacaktım.
“Ne gülün sevdasına doyarım,ne de gülü sevdasız koyarım" dedim.
“Güllerin dikeni var.Senden önce nice bahçıvan geldi.
Kimi dikenlere dayanamayıp gitti,kimi gülü kopardı” dediler.
“Gül ,gül olmaz dikeni olmayınca
Bahçıvan,bahçıvan olmaz sabrı kalmayınca” dedim.
“O zaman bahçıvanımızsın.
Al bu gül anahtarı önce gülşen kapısını
sonra gönül kapısını aç.
Güller senin” dediler.
Girdim Gülşene, baktım güllerime.
İçeride rengarenk binlerce gül vardı
Beni güllerime götürdüler.
Bana açılmaya yüz tutmuş gül-nihaller düşmüştü.
Güllerim vardı benim.
Kimi menekşe gibi boynunu büküp oturan
Biraz mazlum,biraz mütevazi
Kimi bir lale edasıyla başını gökyüzüne dikmiş
Biraz mağrur,biraz nazlı
Kimi vakitsiz esen rüzgarla örselenmiş,
Kimi dallarındaki ağırlıkla dayanamayıp eğilmiş
Hepsi aynı temiz topraktan
Hepsi rüzgara,yağmura,güneşe muhtaç.
Bir yağmur olmalıyım,
sağanak sağanak üstlerine akmalı
Bir güneş olmalıyım,
onları yakmamalı,ısıtmalı
Bir rüzgar olmalıyım, ama illaki meltem,
onları okşamalı
Kainatın sebebi bir Habib edasıyla,
Sevgi diye inleyen bir Yunus sedasıyla,
Gülün derdinden sermest bir bülbül nidasıyla,
“Gülüm gülüm”diyerek yanıp yakılmalıyım.
Gülü güldüreceksem eğer
Bu bir bahçıvan peymanıdır
Ben bahçıvan kalmalıyım...