Kolay değil belki, ama imkansızda değil.

Hangi küskünlük bitmemiş, hangi dostluk başlamış ha !

Yüreğin senin elinde dostum.
İnsanları değiştiremezsin, ancak onlara olan düşüncelerini değiştirebilirsin.

Herkesi olduğu gibi kabul et, sen de olması gerektiğince ol.
İnancının kazanmasını , ondan uzaklaşarak elde etme saçmalığından kurtul.

Hatırla, İYİLİĞİN HALLEDEMEDİĞİNİ KÖTÜLÜK HİÇ HALLEDEMEZ Kİ. .
Yüreğine de kaydet bunu.

ÜCRETSİZ BİLETTİR TEBESSÜM YÜREK YOLCULUĞUNDA. .

Sevgiye davet çıkar sen de hadi. Kanaat getir, olumsuzlukları eriteceğine.

Geçmişe üzülme. Yaptığın hatalardan ders aldıysan, mutlu edebildiysen eğer; bugünü bugünle yaşa. Fakat biraz dur.

Hayatına deneyimler eklemen için şart değil yanlışlardan geçmen.
Başkalarının edindikleri doğruları yerleştir zihnine.
Ölümün ne zaman geleceğini bilmediğinden, yolu uzatıp kaderini zorlama.
Güzellikleri de bizzat kendin uygula.

Savrulma sakın.
Bak BATSA DA GÜNEŞ, BIKMAMIŞTIR DOĞMAKTAN.
SONUNDA TOPRAK OLSA DA CANLI, YORULMAMIŞTIR NEFES ALMAKTAN.

Dostum, bedelsiz değildir ki mutluluklar unutma.
“O bedellerle olmanın neresi zarar” de, yorulma.
Dertlere de yenilme hiç, galiptir iyilikler sen ilerledikçe.
Sonra benim varlığıyla mutluluk duyduğum güzel dostum.
Bir martının yanında yer al.
Gökyüzü meskenin olsun senin de.
Kat kendini maviye, hayran bakışları çek üzerine.
Özgürlüğü uçuşlarınla anlat.
Hem , kırık olsaydı kanadın ne önemi kalırdı ki genişliği dünyanın.

Kaldır başını ve eğilme, sakın güçsüzce.Dipsizse de karanlık, dal içeri...
Öyle bir dal ki; sen değil o korksun..
“Ne çıkar” deme, bir nur da senden olsun.

GÜLÜMSE... Fakat cenneti kazanmışçasına değil, doğduğun güzel fıtrat için...

GÜLÜMSE.... O’nun ümmetlerinden biri olarak yaşadığın için...

GÜLÜMSE... Duyduğun ezan sesi, kıblen KABE olduğu için..

GÜLÜMSE... Öldüğünde Azrail’le buluşup, RABB’ ine kavuşacağın an için.

HİÇ DEĞİLSE TATLI İNSAN, RAZI OLDUĞUN ALLAH   ’ın rızası için gülümser misin ?

3 yorum Devamini oku

gözler mavi..
deniz gibi..



o gözler yesil gözler..
nice sevdayı gizler..
ne kadar gizlese de..
o gözde kalır izler..



gözler var,
efsunlu,puslu!
gözler var mahmur,
uykulu!
sizi baktıgınızda
birlikte uykuya davet eden
gözler var!
baktıgınızda size
ha yagdı ha yagacak dedirten
yagmur bulutlu gözler var!
gözler var,
ümidini yitirmiş,üzgün.
hayatta pek birşey görememiş,
kaderine küskün,
bakışları süzgün!
gözler var,
merhamet dileyen,aşk dileyen.
yelken açmış bahtına enginliklerde.
gönülden gönüle,
berrak su gibi akan.
insana huzur kaynagı olan gözler var.
gözler var,
neler görmüş,neler geçirmiş.
zamanın çarkında
erimiş,büzülmüş,
gördükleriyle
avunup giden gözler var!
bir bakıldıgında,
insanı sarhoş eden,
baktıgına da
bin pişman eden gözler var!



gözler ki o gözler,
baktıgım her yerdeler.
sanki bir masal gibi,
neler anlatır neler...

.....o gözler ki o gözler,
.....her daim dilimdeler.
.....gündüzleri özlemim,
.....gece hayalimdeler...

2 yorum Devamini oku

Bazen beklemektir sevmek ;
Ne kadar bekleyecegini bilmeden...

Bazen fedakarlıktır sevmek ;
Sende olanı bile verebilmek...Bazen yalnızlıktır sevmek ;
Issız yollarda tek başına yürüyebilmek...

Bazen affetmektir sevmek ;
Anne sefkati tasımak yüreginde

Bazen aglamaktır
sevmek ;
Kimseye göstermeden gözyaslarını...

Bazen özlemektir sevmek ;
Akreple yelkovana düsman olurcasına...

Bazen yorulmaktır sevmek ;
Kan ter içinde peşinden kosarcasına...

Ve korumaktır sevmek ;
Arkasında dimdik durabilmek...

Sevmek atese dokunmaktır
yanmaktır
Bir avuç kor tasımaktır avuclarında
Bir tutam gül niyetine...

Donarken yanmak yanarken donmaktır sevmek
Sevmek
gözyasını buza buzu atese cevirmektir...

Agrılı siirler dogurmaktır ölü hecelerden her gece
Kulak vermektir
kör kuyulardan yarin avazına...

Sessizce solumaktır sessizligin sesini...

Sevmek
biraz da dinlemektir
Dinlemeyi bilmektir sevmek... SEVMEK
SAcAK ALTINA SIgINAN
GÖcMEN KUsUN KAR TANECİKLERİ ARASINDA
UcUsAN BEYAZ TÜYÜNÜ GÖREBİLMEKTİR...

2 yorum Devamini oku

Kolay Iş Değildir Yaşamak...

Gözbebeğinize düşen her ışık demetini sonsuz prizmalara vuracaksınız.

dudağınıza değen her nimete bir kainat dolusu selam göndereceksiniz

yüzünüze dokunan her hava zerresi ruhunuzun esintisine katacaksınız.

temas ettiğiniz her şeyde, vardığınız her yerde, varlığınızı her dem çoğaltacaksınız.

bakışınızı her gün yeniden yeniye ayarlayacaksınız.

her gece hayaliniz uçsuz bucaksız gökleri bir çırpıda geçip bitirirken,

bu toprak bedenin içinde bir ayakkabı söküğünden muzdarip olacaksınız.

kalbiniz sonsuz uzakları, sınırsız zamanları hiç tereddütsüz kucaklarken,

günübirlik ekmek kavgasının en ince kaprislerine tahammül edeceksiniz.

nice kainatlar ruhunuza dar gelirken,

en nihayet ayağınıza batan dikenle uğraşacaksınız.

İnsanın bulunduğu yer, kalması gereken yer değil.

insan kabına sığmıyor.kabuğunu zorluyor.

kozasını terk etmeye hazırlanan kelebek misali,

hem ayakları yere basıyor hem uçarı sevdalar taşıyor.

insan, yeryüzü ile gökyüzü arasında emaneten duruyor

göklü olduğu halde, dünyanın çekim alanından çıkamamış bir uydu gibi dolanıyor.

gece ortasında ay gibi ;

arza bağlı, semaya asılı...

2 yorum Devamini oku

İnsanoğlu mutluluğu hep hor kullanıyormuş...
Hep şikayetçi hep bıkkınmış...
Bir gün melekler mutluluğu saklamaya karar vermişler...
Saklayalım zor bulunsun...
Zor buldukları için belki kıymetini bilirler diyerek başlamışlar
tartışmaya...

Sorun büyükmüş...
Mutluluğu saklamak kolay değilmiş çünkü...

Kimisi:
''''Everest''in tepesine saklayalım''''demiş.kimisi:
''''Atlas okyanusu''nun dibine''''demiş.
Tac Mahal''in kubbesi,Mekke sokakları,İtalyan sofrası...
Bir hastanenin yenidoğan odası,dondurma külahı,şarap şişesi...
Sigara paketi,lale bahçesi...


Pek çok yer düşünmüşler ama hiç biri yeterince zor gelmemiş...
Derken meleklerden biri:


''''İÇLERİNE SAKLAYALIM''''demiş...

''''Kimsenin aklına gelmez içine bakmak!!!.
İşte o gün bugündür mutluluk insanın kendi içinde saklıymış...

Hiç bir mutluluk kolay gelmiyor.Kolay kolay gülmüyor insanın yüzü...
Emekte ve insanın içinde saklı mutluluk...
Ne başkasının ekmeğinde,ne bakasının evinde,ne de başka bir şeyde...
Bu yüzden gözünüz hep içeride olsun...
Siz dışını boş verin, içine bakın...

1 yorum Devamini oku

Feslegen kokulu yalnızlıgın

Ah yâr!
yine en güzel cümlelerimi kuruyorum
duymasan da, görmesen de biliyorum
anlıyorsun, hissediyorsun beni
vurgun yemiş sevdamı,
zincirlenmiş vuslatı
ve elimdeki son hatıranı saklıyorum
katar katar hüzünler geçerken bahçemden
fesleğen kokulu yalnızlığını kokluyorum.

Ah yâr!
sana bir umut yolluyorum, zifiri geceden
kanatları sevgiden, tüyleri sevgiden
gözlerinde aşk var, gözlerinde hasret
rengi beyaz lakin benzeri yoktur ebeden
al onu, bas bağrına benim yerime
kokunu sür, tenin değsin tenine
sen üzülme, sen beni düşünme
üfül üfül bâd-ı sabâ geçerken bahçemden
fesleğen kokulu yalnızlığını kokluyorum.

Ah yâr!
çekilen çile kutsaldır bilirsin sen
vuslat ne zaman diye ah, vah etme sakın
yıkılsın dünya vazgeçme, aman yılmayasın
kara leke değmesin, aydınlık dünyana
bak tesbih yaptım günleri dize getirdim
Ya sabır çekiyorum, her an geçerken
yavaş yavaş zaman akıp giderken bahçemden
fesleğen kokulu yalnızlığını kokluyorum

1 yorum Devamini oku

AĞLIYORSUN. ÇÜNKÜ hüzünlüsün ve güçsüzsün.

Aglıyorsun. İste sen busun. Kırılgansın. İncinmissin.
İncitmissin. Terk etmissin. Terk edilmissin. Varsın.
Yoksun. Ayrısın. Birlesmissin. Gitmissin. Gelmissin.

Hayat ayaklarının altından kayıyor. Yalvalıyorsun.
Başın dönüyor. Zemin un ufak oluyor. Gökyüzündeki
güneşe ve göğün maviliğine karşın duyguların griye
dönmüş. Kalbine bulutlar toplanıyor. Boğazın sıkışıyor.
Daralıyorsun. Çatlayacak kadar sıkışıyorsun. Boşalman
gerek. Bir şekilde insanın içindeki basınç düşmeli.
Dayanamıyorsun. Ağlıyorsun. Kalbindeki bulutlar
gözyaşı sağıyor.

Ağlıyorsun. Ağlayabiliyorsun. Farkettin mi? Ruhundaki
acılar kristalize oluyor. Gözyaşı oluyor. Hava kitlesinin
soğuğa maruz kaldığında yağmura dönüşmesi gibi.
Ruhun üşüyor. Titriyorsun.Korunmasızsın.
Kendini koruyamıyorsun. Ruhun yardım edemiyor sana.
Kalbin yardım edemiyor sana. Hep birlikte ağlıyorsunuz.
Kalbin için de kendin için de ağlıyorsun.

Aç bir kedi görüyorsun. Aç bir çocuk dikkatini çekiyor.
Yetim bir çocuk kalbine dokunuyor. Sararan yapraklar
kalbini delip geçiyor. Özlüyorsun. Buram buram özlüyorsun.

Ağlıyorsun.

Ağladıkça...

Kalbin delik deşik. Herşey seni yaralayabiliyor. Ne kadar naziksin.
Ne kadar kırılgansın. Çünkü insansın.

Ağlıyorsun. Yorgunsun. Yaşamaktan yorgunsun. En çok gönül
yorgunusun.. Yaşadıkların kalbinin tabanına birikti. Belki çok
şey yaşamadın. Ama çok ağır şeyler yaşadın. Kalbini deliyor
sanki yaşadıkların. Ağlıyorsun. Kalbini yıkıyorsun. Biraz da olsa
gevşiyorsun.

Ölüm meleği şu an gelse itiraz etmeyeceksin. Dünyanın
içindesin. Ama dünyadan soğumuşsun. Gitmek istiyorsun.
Öteye geçmek istiyorsun. Ağlıyorsun. Neye mi? Herşeye.
Herşey üstüne üstüne geliyor sanki. Çaresizsin. Boşluktasın.
Hayattasın ama hayatta olduğunu hissedemiyorsun.

Dur. Ağladığın için zayıf olduğunu mu söylüyorsun? Sakın
söyleme bunu. Lütfen söyleme. Hadi geri al sözünü.
Çünkü insansın. İşte bu yüzden meleklerden üstünsün.
Çünkü melekler gözyaşı dökemez. Çünkü meleklerin kalbi
delik deşik olamaz. Çünkü melekler gönül yorgunluğu nedir
bilemezler.

Ağlayan insanlara üzülmüyorum biliyor musun? Ağlayan
bir insan gördüğümden neden ağlıyorsun, ağlama, güçlü
olmalısın demeyi çok uzun yıllar önce terkettim. Ağlayan
bir insan görsem gözyaşlarını silmek için bir mendil uzatmak
geçer içimden. Bu bana dünyanın en kutsal davranışlarından
biri gibi gelir. Çok yıllar önce ruhumun keskin bir acıyla
üşüdüğü bir anda en sevgili arkadaşımın bana sarılıp
cebindeki mendili gözyaşlarımı silmek için verdiği gibi.
O mendil kağıttan değil bezden gri renkli bir mendildi.
Hayatta en sevdiğim şeylerden biri nedir biliyor musun?
Ağlayan bir insana mendil uzatmak. Eğer sen ağlarken
sana mendil uzatacak biri yoksa, bu sen olmalısın.

Ağlayabiliyorsun. Ne kadar güçlüsün.

Meleklerden bile üstünsün.

2 yorum Devamini oku