Dünyanın, en tehlikeli eğlencesi Türk olmaktır.
Burada hayatın bizzat kendisi bile hayata şaşar.
Altmış milyonluk bir bungee-jumping’dir hayat.
Bir beton zemine doğru milyonlarca insan süratle düşeriz.
Tam çarpacağımız zaman, kim olduğunu kimsenin bilmediği bir güç,
ucunda sallandığımız lastik halatı çekiverir ve biz yukarlara sıçrarız.
Padişahımızın ırzına geçer, başbakanımızı asar, genelkurmay başkanımızı hapseder,
gençlerimizi idam sehpalarına gönderir sonra da en güzel aşk şiirlerini yazarız.
Hep aptallığımızdan yakınır sonra da dünyanın en akıllısı IMF’yi tam on yedi kere dolandırırız.
Paralarını bize nasıl kaptırdıklarını anlamazlar bile.
Aptallıktan sıkıldığımızda zekamızla övünür ve bin senedir her yaz mevsiminde damlarda yatar
ve oradan düşerek ölürüz.
Yağmur yağdığında ülkenin en büyük kentinin işlek bir caddesinde boğulan yeryüzündeki tek insan Türktür.
Yeryüzünde kendine kanat yapıp uçan ilk insan da Türktür ama...
Devleti kutsal ilan eder sonra da devleti soyarız.
“Köylü efendimizdir” der köylüleri döveriz.
Dünyada hiçbir devletin tanımadığı bir devleti kurma başarısını gösterebilmiş olanlar Türklerdir.
“Yurtta sulh, cihanda sulh” diyerek bütün komşularıyla düşman olan da biziz.
“Ulusal onuru” bu kadar değerli “ulusal parası” bu kadar değersiz başka bir ülke bulmak çok zordur.
Sürekli olarak birbirini kazıklayanlar Türklerdir.
Bir büyük deprem olduğunda çoluk çocuk, zengin fakir el birliğiyle yardıma koşup,
evdeki iki battaniyeden birini depremzedelere bağışlayanlar da Türklerdir.
Kırk sekiz yıl boyunca dünya futbol şampiyonasının kapısından bile geçemedikten sonra
ilk katıldığı şampiyonada dünya üçüncüsü olmayı Türkler başarır.
“Ata sporu” güreşte en olmadık ülkelere yenilen,
güreşten hiç anlamayan Amerikalı güreşçilerle güreşirken kolunu bacağını kırdıranlar da Türklerdir.
Her konuda fikrimizi söylemeye bayılır ama hiçbir fikrimize inanmayız.
Hiçbir filozofumuz yoktur ama ne olduğunu kimsenin bilmediği bir hayat felsemiz vardır.
Dünyanın en ünlü suikastçısı papayı vuran bir Türktür.
Papayı binlerce insanın arasında vurup kabak gibi yakalanan en salak suikastçı da Türktür.
Katillerin “ulusal kahraman”, şairlerin “vatan haini” olduğu tek ülke Türkiye’dir.
Müslüman olanlardan sürekli kuşkulanır ama müslüman olmayan vatandaşlarımıza
devlette tek bir görev bile vermeyiz.
Bütün askeri darbeleri alkışlar ve ilk seçimde darbecilerin kızdıklarına oy veririz.
Tek bir anlaşmada neredeyse beş milyon kilometre kare toprak kaybedip,
bu anlaşmanın en akıllı anlaşma olduğuna inananlar da Türklerdir.
Savaşta kendi gemisini yedi saat boyunca bombalayanlar Türklerdir.
Uçağı arızalandığında başkalarına bir zarar gelmesin diye o uçağı son ana kadar terketmeyip
ölenler de Türklerdir.
Yabancılardan sürekli kuşkulanıp ne kadar yabancı örgüt varsa hepsine girmeye çalışanlar Türklerdir.
Girmeye çalıştıkları örgütlerin kurallarının aslında Türkiye’yi bölmek için hazırlandığına da
sadece Türkler inanır.
Yıllarca, Avrupa Birliğine girmemizi sağlayacak yasalardan hiçbirini çıkartamayıp,
bir gecede başkalarının on yılda geçirebileceğinden daha fazla yasa geçiririz.
Ömründe hiç trapez yapmamış altmış milyon insanın trapez yapmasıdır hayat burada.
Bütün dünya, şaşkınlıkla bakarak düşmemizi beklerken biz düşmeyiz.
Biz Türküz.
Ya oynar ya ağlarız.
Dünyanın en tehlikeli eğlencesidir Türk olmak.
Ve, biz korkuyla eğleniriz.
Etiketler: Türk Olmak
