Feslegen kokulu yalnızlıgın
Ah yâr!
yine en güzel cümlelerimi kuruyorum
duymasan da, görmesen de biliyorum
anlıyorsun, hissediyorsun beni
vurgun yemiş sevdamı,
zincirlenmiş vuslatı
ve elimdeki son hatıranı saklıyorum
katar katar hüzünler geçerken bahçemden
fesleğen kokulu yalnızlığını kokluyorum.
Ah yâr!
sana bir umut yolluyorum, zifiri geceden
kanatları sevgiden, tüyleri sevgiden
gözlerinde aşk var, gözlerinde hasret
rengi beyaz lakin benzeri yoktur ebeden
al onu, bas bağrına benim yerime
kokunu sür, tenin değsin tenine
sen üzülme, sen beni düşünme
üfül üfül bâd-ı sabâ geçerken bahçemden
fesleğen kokulu yalnızlığını kokluyorum.
Ah yâr!
çekilen çile kutsaldır bilirsin sen
vuslat ne zaman diye ah, vah etme sakın
yıkılsın dünya vazgeçme, aman yılmayasın
kara leke değmesin, aydınlık dünyana
bak tesbih yaptım günleri dize getirdim
Ya sabır çekiyorum, her an geçerken
yavaş yavaş zaman akıp giderken bahçemden
fesleğen kokulu yalnızlığını kokluyorum