Birbirimize dokunmalarımız korkak kelebeklerdir,
dokununca renkleri yıkılan...
Çünkü küskün çocuklar inanmazlar
Ki inanmak küskün bir çocuğun en büyük kan kaybıdır.
SUSARIMiçimde bir yangın başlar.
Dokunsam arta kalan sen, kül olan ben ..
Taş duvarlar yanmaz bilirim.
Büyük yangınların isini giyinirler.
[ama nafile..
hiçbir kalem ve hiçbir ben, sonraki sayfada aynı sen’i bulamıyoruz.
uzaklar hep uzak kalıyor sevdaya...
sen yine de artık sesime düşme]
Etiketler: Nevval
