Bir kıvılcım düşer önce,büyür yavaş yavaş
Bir bakarsın volkan olmuş,yanmışsın

Dolduramaz boşluğunu ne ana nede gardaş
Bu en güzel,bu en sıcak duygudur

Ortak olmak her sevince,her derde her kedere
Ve yürümek ömür boyu,beraberce,el ele
Olmasın hiç ta içten gülen gözlerde yaş
Birgün gelse ayrılsak bile

Evet ARKADAŞ ;kim olduğumu,ne olduğumu
Nerden gelip nereye gittiğimi sen öğrettin
Elimden tutup,karanlıktan aydınlığa sen çıkardın
Bana yürümeyi öğrettin yeniden
El ele ve daima ileriye
Birgün
Birgün birbirimizden ayrı düşsek bile
Biliyorum hiç bir zaman ayrı değil yollarımız
Ve aynı yolda yürüdükçe
Gün gelir ellerimiz dostça birleşir
Ayrılsak bile kopamayız

Etiketler: Nevval