Can özüm,
Sana canım diyorum,
Biliyorsun canımın tam ortasında,
Kalbimin atışında, nefes alışımdasın.
Sen canımın en güzel yerinde,
Kalbimin can damarındasın.
Başka bir yere koyamazdım seni,
Çünkü sen yaşam pınarım,
En güzel anlamları yüklediğim hayat bağımsın.
Canımdan can,
Kanımdan bir parçamsın.
Şimdi nem yüklü bulutları dağıt gözlerinden,
Hasret ve özlem sözlerini sil dillerinden,
Bahar tadında güneş açsın gülüşünden,
Mutluluk başında taç,
Huzur tahtın olsun,
Sanadır dileklerin en güzeli yürekten.
Gözlerin sakın nemlenmesin,
Bilmelisin kalbimin orta yerindesin.
Üzülme, darılma, kırılma, sakın ağlama,
Sana gelen her gam, tasa,
Bana gelirdi büyük bir azapla.
İçimde acı bir sızı, yağmur gözlerime indi,
Gittiğinden beri her şey bıraktığın gibi,
Issız gecelerde bir seni dinlerim,
Bir de can veren yüreğimi.
Seni dinlemek yüreğimi dinlemekti,
Yüreğimi dinlemekse seni,
Çünkü sen yüreğimdin,
Yüreğimse sen demekti.
Gözleri eylül bakıştım,
Sözleri nisan yağışlım,
Gülüşü temmuz yakışlım
Canımın parçası,
Can özüm,
Gözlerimde hasret yaşıydın.
Nasıl yağmurdan sonra gökkuşağı açarsa,
Toprak boy boy filiz atıp çiçek açarsa,
Akarsu ırmak olur taşarsa ve nasıl
Mutlaka güneş yeniden doğarsa,
Bekle canımın canı,
Gelecek günler çok yakında,
Sen benim canımsın,
Can özüm,
Canımın tam ortasında
Ayşe Manav
Etiketler: Nevval
