Bir şey var canımı yakan..Buz gibi bir şey..

Hayattan tat alamıyorum.. Seni düşünmeden edemiyorum.. Sensiz geçmiyor zaman..

Ölüm sessizliği gibi çöktü sessizlik içime.. Bağırmak istesem sesim çıkmıyor.

Sustum ben de şuursuzca..







Dilim konuşmuyor.. Kalemimse susmak bilmiyor..

Herkes üzerime geliyor 'neden?' diye.. Bağıramıyorum açıklayamıyorum sadece susuyorum..

'Seviyorum hem de ölesiye' diyemiyorum.. Kilitliyorum dilimi..

Susuyorum..







Biliyorum bir ışık bekliyorsun benden.Tek bir kelime..

Yine konuşamıyorum..

Diyemiyorum 'al götür uzaklara..'

Desem de zincirliyiz gidemeyiz ki..











Öylece bakıyorum sessizce bitişimizi izliyorum..

Sessizce gidişini izliyorum..

Sessizce büyük hasretlere özlemlere atıyorum yüreğimi..

Donuk ve boş gözlerle..







'Bitmesin!' diyemiyorum.. Herkes 'bitmeli!' diyor çünkü..

Herkes için mi yaşıyorum 'hayır!'

Neden mi susuyorum peki?

Gücüm yok onca şeyi kaldırmaya..

Gücüm yok!!











Sevdam çok büyük ama yetmiyor..

Bak yine ellerim bomboş..

Bak yine gözlerim bomboş..

Yoksun!!

Bir daha da olmayacaksın korkarım..

Bu gidiş sende bir bitiş.

Bende acıya hasrete özleme yokluğuna dair her şeye başlayış.

Etiketler: Nevval