İlk 15 saniye içerisinde arkadaşlık kurup kurmayacağınızı bu uydurma kısaltmalarla öğrenebiliyoruz… Ekranınızda yazılanların ne kadarının doğru olduğuna kanaat getirmeye ise 15 ayınız yetmez. Bu hafta üzülerek üzerinde durulması gereken bir konuyu siz değerli okuyucularımızla dertleşmeye açmak istedim. Arkadaşlık kavramını derinden sarsıntıya uğratan sanal bir ilişki oluştu. İlişki temelinin dayanağı; yukarıdaki ilk diyalog.
Ülkemizde 2000 li yıllarda iletişim teknolojisi en ücra yerleşim yerlerine kadar girme imkânı buldu. İletişim teknolojisinde telefon ve bilgisayar başı çekiyor. Teknoloji; haberlerini bile takip edemeyeceğimiz kadar hızlı gelişiyor. Bir dostumla hasbi hal eyler iken kurduğu cümleyi anımsadım. Bana; beyaz eşya dükkânının önünden iki yıl önce vay be! diyerek sadece hayranlıkla izleyip geçtiği ve fiyatını bile sormadığı bir Televizyonu eskimiş model muamelesi yaparak evinde kullandığını söylemişti. 3 yıl önce çıkan bir cep telefonu modelinden kullanıyorsanız etrafınızdakilerin ilginç tepkileriyle karşılaşmanız muhtemel…Değişen teknoloji hayatımızın tümüne yansıdı. Özellikle de ilişkilerimize. Adını Sanaldaş koyduğum kavram arkadaşlıkların önünde büyük bir tehlike olarak duruyor. Gerçek arkadaşlık ve dostluk kavramı sarsıntıya uğradı. Bilgisayar kullanıcılarından hiç de azımsanamayacak kadar büyük bir kısmı sanal arkadaşlık ilişkileri içerisinde zamanını tüketiyor. Zamanı tüketmek diyorum. Zamanın büyük bir bölümünü hiç görmediğin ve söylediklerinin doğruluğundan şüphelendiğin birine bağlayıp gerçek hayattan kopmanın en masum tanımı bu olsa gerek.
Günümüzde binlerce site binlerce sohbet ortamı sağlıyor. Basit bir hesapla Türkiye de bir günde bir sohbet sitesine 100 kisi bir saatlik sohbet yapmak için girse 100.000 kişi yani 100.000 saat yapar çok basit ve hiçbir veriye dayanmayarak sadece öylesine bir tahminle hesaplanmış olan ve hiç uğruna giden 100,000 saat. Bu ülkemiz için sadece istatistiklerden çıkardığımız genel bir kayıp. Nicelik yani. Bir de nitelik yönünden bakaşım.Ekrana ayrılan her dakikanın aslında sevdiklerimizden çalınan dakikalar olduğunu düşünmek ne kadar üzücü. Eşimiz annemiz babamız çocuğumuz ya da kardeşimiz ve yahut arkadaşımız…Dakikaları çalıp ekran karşısında verdiğimiz kişi bu dakikaları saydıklarımızdan daha çok mu hak ediyor?
Şimdi kendimize gelelim. Özlemlerim var! diye bir mazeretimiz olabilir. Bana çok sıcak davranıyor ve beni anlayan bir tek o var da diyebiliriz. Sevdiklerimizden duymayı özlediğimiz cümleleri iki dakika içinde bizlere kolayca söyleyiveren kişilerin sohbetini sıcak bulup romantizm aramak: Karnı aç olan bir bebeğin ağlamasını gidermek için ağzına verilen emzikten karnını doyurma çabasına benzer. Bebeğin karnı bu emzikle ne kadar doyarsa; sanal alemde özlemini duyduğumuz içten sevgi sözlerinin ayak altına alınarak sıradan söylenişi bu denli duygusal ihtiyacımızı giderir. Ve beraberinde duyulması muhtemel suçluluk hissi de çabası…Peki hocam hiç mi faydası yok ilişkiler gelişiyor yeni insanlar ilişkiler yeni kazanımlarda bulunuyoruz diye geçiyor değil mi ? peki hocam diye geçiyor benim de içimden yeni kazanımlar uğruna kaybettiklerimiz… hiç mi zararı yok?
SANAL DÜNYADA KAZANILAN ZANNEDİLEN HİÇ BİR SAAT GERÇEK DÜNYADA KAYBEDİLEN BİR ANI KARŞILAMAZ. ZAMANIMIZDAN KAYBEDECEK KADAR ÖMÜR ZENGİNİ DEĞİLİZ. EN BÜYÜK ZENGİNLİK BİLE HARVURUP HARMAN SAVRULURSA TÜKENMEYE MAHKÛMDUR.