Öncelikle şunu bilmenizi istiyorum bu yazdıklarımı ilk defa sizlerele paylasıyorum ,,,,bunun benim icin ne kadar zor olduğunu okuduğunuz zaman sadece hissetmeye calısabılrısınız asla anlayamazsınız
benim babam polis ve mersinde gorev yapıyordu ben ben 1. sınıfa daha yeni baslamısdım.Hersey cok guzel gıderken babamın konyaya nın bır koyune tayini cıkdı basda yadırgadım cunku daha once hic koyde yasamadım hiç de merak etmemiştim doğrusu.Günler gelip gecçdi ben köye ve okuluma çok çabuk alışdım.Arkadaşlarımda cok iyiydi.İlerinden yalnız biri bana arkadasdan da yakındı cocukca bir arkadslıkken yılların getırdığı olgunlukla aramızdakı bağ sevgiye donusdu, adı zeynep dı sınıfda 4-5 tane daha yesıl gozlu kız vardı ama zeynep onlardan cok farklıydı gozleri hayatımda unutamaycağım tek gozlerdi.aynı sınıfda olduğumuz ıcın 1. sınıfdan 8. sınıfa kadar beraber okuduk aynı havayı soluduk.Okullar tatil olunca da bır yere gitmıyorduk köydeydık dınlernıyorum anlıyacağınız 8 yıl neredeyse hıc ayrılmadık onu gormedığım gun olmadı.Zeynep de bana karsı benım ona hissettiğim guyguları hıssediyordu.lseye gecmişdik.Koye en yakın lise bile arabayla 1 saat suruyordu o yuzden ailelerimiz hergun benzine verıceklerı fiyatı bır yurda verip bizi konya merkezde yurda yazdırdı.Okulla yuruyerek arası 5 dakikaydı.Ikı bına vardı bırı kızların kaldığı bırıde erkeklerin kaldığıydı.sans bu ya benım kaldığım odanın camı zeynebın kaldığı odanın camını cok net goruyordu.her aksam yatmadan once 5-10 dakka cadmdan birbirimize bakıyoruduk, mesafe en az 50 metre ıdı ama gozlerının ıcını o kadar net goruyordum kı,,,, yada goremıyor dusluyordum yureğime kazımısdım ben o gozleri.yıllar ole cabuk gecdi ki lisede bitti uiversite sınavına girdik. kader ısde allah da bizi birbirimize yazmıs olacak ki aynı okulları kazandık ikimizde işletme istiyorduk ve kazandık.iş ciddiye binince sevgimizi ailelerimize soylemeye karar verdık, soledik aillelerimize.meğer ikimizn aileside bunu zaten biliyormus.Anneme nerden anladın anne dedim ben hıcbişey anlatmadım bu yaşıma kadar size zeynep hakkında dedim, bana olum ben anayım anlamazmıyım dedi, gozlerinin ici guluyor zeynep aradığı zaman dedi.Anlıcağınız ıkımızın ailesi icinde supriz olmadı bu ikimizi birbirimize cok yakısdığını falan soledıler.gecıp gıden yıllar bizi birbirimize oyle cok bağladı ki okul bittikden sonra hemen evlendik.ikimizde aynı bankada calısmaya basladık allaha sukur gecinıyoduk sağa sola borcumuzda olmadığından ustune bırıktırecek para bile kalıyordu, her ay bankaya ev almak ıcın para yatırıyorduk.ıkızıde 2 mılyar maas alıyoduk ozel bir bankaydı calısdığımız banka.birimizin maası komple masraflara gidiyordu birimizn maaşı ıse dırek bankaya yatıyordu. 2 mılyarda 50mılyara yakın para cekdık ve ustunude kredı ıle tamamlayıp ev alıcakdık .krediyı de cekdık ev aramaya basladık,zeynep kendı evının olmasını o kadar cok ıstıyordu kı hayatımı adadığım kadının bu ıstediğini nasıl gerceklestırmezdım.gazetede bir ılan gormusdum aradım ve evı gormek ıstediğimi soledım ev sahabı olur dedi ve adresi verdi bulusduk evı gezdım mustakil bır evdı tam hayallerindekı gibiydi.Bende kucuk bir supriz yaparak evı zeynepden habersız tuttum saat 12.30 gibiydi ve mesainin baslamasına yarım saat vardı eve gitmeye vakdım yokdu telefonda da soyleyemezdim.Aksam eve gidince soylerim dedim ve işe gittim.Saat 15 gibiydi bir musterinin elektrik faturasını yaırıyordum kı bırden masamda duran zeynep in resmı dusdu durup duruken yerden kaldırdım ve çerçevenın camı kırılmısdı, bır resımın dusmesı beni neden bu kadar etkilemısdı bılmıyorum ve hemen eve kosmak istedım ama o kadar cok musteri vardı kı saat 17 olmadan asla cıkamzadım bankadan zeynep hamıle olduğu ıcın ızınlıydı doğum ıznındeydı 7 aylık hamileydi.ben o kadar mutluydum ki sevdiğim kadın bana bir cocuk vericekdi.İcim huzursuz olmasına rahmen sırada beklıyen müşterilere bir kez daha bakınca işe devam ettim.kısacık 2 saat bana bir ömur gibi geldi geçmek bilmedi 2 saat geçmiyordu terler dökuyordum masa başında mesai arkadaşlarım tek tek sordular bişeyin mı var sapsarı olmussun dedileri.Ben zeynepden başka bısey dusunmuyordum,Saat nıhayet 5 olmsudu kosa kosa eve gittim otous beklyecek vaktım yokdu 10 dakkalık yerdi evle banka arası.Eve yaklasıdım sokakdan doner donmez polis arabalarının ısıklarını gordum allahım oyle buyuk bir korkuya kapıldım kı anlatamam icimden kotu dusunme kotu dusunme kotu dusunme dıyordum ki kapısı acık olan ambulansın ıcındeki sedyede ustu kapalı bır sekılde yatmıs olan birini gordum karnı bayağı sısdı, bıraz daha yaklasdıkdan sonra zeynep in sedyenın yanından sarkmıs olan elini gordum.Nişan yüzüğünden hemen tanıdım zeynepi ama inanmak ıstemıyordum hıcbısye dusnmekde ıstemıyordum.sok oldum neden allahım neden, yanıma gelen polis sırtımı sıvazladı olmedı dımı dedım yasıyo dımı dedim ,polisin dılı varmadı ve basını yere eğdı ben oyle bır bağrdım kı zeynepppppp diye avazım cıkdığı kadar belkı gittiği yerden benı duyarda gelır diye ama nafıleydı zeynebimi aldılar goturduler hıc tanımadğım kımseler
Sonrada öğrendım 2 kişi saat 14.00 gibi eve gelmısler zeynep evde uyuyormus ,ıceri girmısler ve hamıle olduğunu bıle bıle zeynebe saldırmıslar allah belalarını versın kı ırzına gecmısler ve boğazını kesmıler zeynep cok gecmeden can vermıs, Sımdı zeynepden bana tek kalan kızım,Zeynep olduğu zman dokdorlar hemen cocuğu almıslar ve allahın bana lütfu dokdorlar cocuğu yasatmıslar.Kızımın adı zeynep ve suan 5 yasında ona hem annelık hem baballık yapıyorum ama ıcımde bulunan pısmanlık duygusunu asla bastırmaıyorum resım yere dustuğunde eve gitseydım eğer bunların hıcbırı olıcakdı.....
ALINTI
