İçim acıyor,kan kaybediyorum ve böyleyken sana mutlu ol demek gelmiyor içimden.Günleri gecelere ekleyerek ilmek ilmek sevdamı örerek beklerken içimde gülüşen çocukların gelmediğin için suskun kalışını hazmedemiyorum.

Seni beklediğim,seni umursamazlığına rağmen sevdiğim için alaycı kahkahalar atan arkadaşlarımın sesleri gitmiyor kulaklarımdan.Kurduğum kumdan kaleleri yaramaz bir çocuk gibi ezip gidişin,beni sürekli itişin aklımda hala.Şimdi söyle mutluluk dileyebilir miyim sana.

Belki en güzeli birine kahrolana kadar aşık olmanı dilemek ama olmaz işte o zaman lanetlenirsin.Benden başkasını sevmene dayanmaz bu yürek,uzakta olmana sevgisizliğine katlanırda bir başkasını sarmalamana dayanmaz inan.

Eğer olurda sevgisizliğe alışkın yüreğinde ışık belirirse,olur da biri için yüreğin işte bu derse zar zor çıkan sevgi sözcükleri dudağından dökülürse…Bilesin ki iki elim yakanda öbür dünyada.Yollarını gözleyen gözlerim,beni her defasında koşarcasına sana getiren bacaklarım,fütursuzca bana söylediğin sevgiyle örülü yalanları duyan kulaklarım.Yorulmadan sevgisini sunan dudaklarım şikayetçi olacak senden.Her defasında parçalara ayırdığın kalbimi saymıyorum bile…

Bu kadar kıvranırken ,acı tün benliğimi esir almışken,sensiz doğan güne,sensiz geçen geceye düşmanken başkasının sabahlarında olacaksan eğer dilerim benim kadar acı çekesin

Hakkım helal değil sana bilesin . .