Tutsak kaldığım gecelerde camların buğusuna yazılan şiirlerim vardı sana dair.. Ne zaman gelip geçse aklımdan bir şairin dizeleri. … Suskunluğuma boş bakışların karşılık verirdi.Neden diye sormadan, umursamadan belki.. Sandıklar dolusu hüzün biriktirdim sana..Ben sana mecburdum bilemezdin……….. Yokluğunu hissettirip bir kez daha onun kollarına giderdin Okduğun şiirlerim sanaydı …Kim söylüyor bunu diyerek dinlediğin şarkılarım sana Gözlerinin içine bakarak söylediğim sözleri med-cezir sevdalarına ilanı aşk ederdin Sen iyi beceriyosun bu işi güzel bişeyler söylesene bilmem kime mektup yazıcam derdin hani..Hepsi sanaydı o sözlerin….Hepsinin içinde sen vardın….Ben sana mecburdum… anlamadın..ddeniz kıyısında oturmuş izlerken güneşin batışını .Kolunu omuzuma atıp seviyorum ya ben bu Erkeği diye haykırkdığında Ben de seni..Bende seni seviyorumm…dediğimi hiç bir zaman duymadın..Sonra gittin birgün Sustu martılar…Dalgalar isyan etti suskunluğuma Ben sana mecburdum sen yoktun Neden sustun..Neden sustum Neden sustuk ki….
dostla içilen kahveler ..( ki bahanedir kahve..maksat sohbet )
hüznün tam ortasında samimi bir sarılıs..
çocukluğun masum oyunları
herşeye rağmen gözbebekleriyle gülen güzellikler
anne baba sevgisi
ve de dahası.. hepsi mutlu olabilmek için yeterli değil mi... sayamacagım kadar guzellik sizi sarmısken niye bu karamsarlık bu umutsuzluk bu huzursuz bakıslar..
Sahip olmadıklarımıza yakınacagımıza bence önce sahip olduklarımızı görmeli ve bunlar için şükretmeliyiz...
KADIN DEĞİL! Kadın değil,anne! Kadın değil,estetik! Kadın değil,şefkat! Kadın değil,sevgili! Kadın değil,mutluluk! Kadın değil,dost! Kadın değil,huzur! Kadın değil,öğretmen! Kadın değil,hayat! Kadın değil,abla! Kadın değil,aşk! Kadın değil,sevgi! Kadın değil,güzellik! Kadın değil,diğer yarı! Kadın değil,gül! Kadın değil,can! Kadın değil,bereket! Kadın değil,yürek! Kadın değil,her şey!