|
Gosterilen 325 - 333 arasi, toplam 969 Blog mevcut.
| Sayfa:
|
|
37 |
|
|
 Kime Ne..?
Seni Sevmek için ne kadar sebep varsa içimde..
İşte, sevmemek için de öyle,
Seni Sevmek için ne kadar söz varsa dilimde,
Seni Yermek için,
Sana Ermek için..
Yok işte, Bir yalan uyduruyorum ben kendimce,
Kendime umutsuzluk,
Sana Umudum,
Yollarına çaresizlik düşmüş Eşkıya,
Ben sana zehir zemberek suskunluğum,
Ben sana gözlerinden vurulmuşum;
Sana açılan Kapıların kapanan sesinde,
Ben seni değil Kendimi unutmuşum;
Yaralarımın kanayan damarlarına,
Uykusuz gecelerimden kör sokaklar sürmüşüm;
Ne mutlu bana…
Ne mutlu, En çok bir yıldız kayıyor biliyormusunuz?
Bir dilek tutuyorum işte,
Ellerin oluyor… Tutunuyorum sana..
Soluksuz bir sokak lambası altında,
Şubat’a müebbet gözlerini sunuyorum sana
Anlasana….. Seni Sevmek için ne kadar sebep varsa içimde..
İşte o kadar yalan uyduruyorum kendime,
O kadar yalan… Kime ne… Kendime yalanlarla tutunuyorsam kime ne?
Kendimi sende unutuyorsam kime ne? Sende susuyor, Sende konuşuyorsam
Sende uyuyup Sende uyanıyorsam,
 Vuruyorsam talan olan umudun mahzeninde kendimi,
Kime ne,
Kime ne kendimi kanatıyorsam senin düşüncende,
Yalan yada gerçek, Sen sakın gecesiz uykularımda üşüme!
Ben üşüyorsam kime ne….
Etiketler: Nevval
Yalnızlık en cesur hali ile otururken göz bebeklerime
Kendi kalabalığından kaçan bir kent gibiydim...
Notası kırık şarkı okşuyordu saçlarımı..
Bir şimşek çakıyor, bir gök gürüldüyor, bir yürek dağılıyordu orta yerinden..
Yağmurlar göz kırparken sesimin yabancı olduğu mevsimlere
Çelimsiz gidişlerimin şah damarlarından yırtılıyordu boğazım..
Bir kuş kanadı gölgesi düşerse yollarıma,
Yer yüzünü maviye boyarım..
Ve gökyüzü utanır, ağlamaya..
Denizlerden çaldığım dalgalar ele veriyordu beni
Yakamdan düşürüyordum, günahlarımı…
Çığlığı içime karışmış bir adam taşıyorken,
Hayat bir kaşık suda boğuyordu beni....
Özrüm kabahatimden büyük hayat..
Çocukluğuma ver..
Küçüktüm, dünyanın çarkına sığamayacak kadar küçük..
Bilemedim..
Kalem kendini yazar
Kelimeler kendine cümle,
Şiir kendine şair
Yalan kendine doğru
Dil kendine suskun
Susmak kendine çığlık
İnsan kendini yaşar
Kahkaha kendine ağlar
Yol kendine yürür
Uzak kendine yakın
Bıçak kendini keser,
Silah kendini vurur..
Hayat kendine hayat
Bilemedim..
Az istedim, çok aldım..
Teşekkürler “hayatım” beni yalnız bırakmadın.
Etiketler: Nevval
Seni özledim
gittiğim her yerde özlemin var
inanmıyor kalbim sözlerime sensiz
seni özledim, sensiz her şey değersiz
unuttuğum büyük yalan
gururumdan arta kalan
sensiz düşman geçen zaman
seni özledimm
o kader ki meşhur sanık
omzunda melekler tanık
içimde mektuplar yanık
seni özledim off
seni özledim
gittiğin günden beri hergün ikiz sanki
rakamlar düşüyor takvimlerden, üzerime üzerime
bıraktığın yerde gel de bul beni
bana bir gel desen o yolları hiç geçilmemiş sayarım
hafızamı kurban eder aslalardan cayarım
bir gel desen sana orucumu bozar sensizliğe doyarım
bana bir gel desen...
seni özledim..
Etiketler: Nevval
Ben seni kocaman bir yürekle sevdim. Gözlerim değil, yüreğimdi seni
gören..
Sen damarlarımdaki kana karışıp, geldin oturdun yüreğime. Bir başka
yerde
olamazdın zaten.
Sen, benim en değerli yerimde, yüreğimde olmalıydın,
orada kalmalıydın. çok aşka ev sahipliği yapan bu yürek, ilk kez bu
kadar
kolay kabullendi seni. Herhangi bir konuk değildin artık. Bu yüzden
ne
ağırlama faslı vardı, ne de uğurlama. O yüreğin gerçek sahibiydin.
Şimdi sonbahar, kışa giriyoruz ya... Ben dört mevsim baharı yaşadım
seninle. çiçek çiçek açtın yüreğimde.
Gökkuşağı zayıf kaldı, senin
renklerin karşısında. Taze bir yaprak gibi yeşildin.Açelya idin
pembeliğinle. Üzerine çiğ taneleri düşmüş sarı güldün. Kırmızıydın
bir
ateş gibi. Ve maviydin... En çok bu renkle anmayı sevdim seni. Denize
tutkundum, denizi sensiz, seni de denizsiz düşünemedim.
Seni severken dünyayı da sevdim ben, insanları da... Kendime bile dar
gelirken, içinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık. En
kızgın,
en tahammülsüz olduğum anlarda bile, seni düşünmek yetti bana.
İçimdeki sevinç yüzüme yansıdı, güldüm.
Beni öylesine güldüren senin sevgindi
ve
ben kaygısız, içten gülüşün ne demek olduğunu, nasıl güzel bir şey
olduğunu anladım seninle...
Her şeye rağmen sevdim seni. Güçlüydüm ve aşamayacağım hiçbir zorluk
yoktu. Koca bir kente, koca bir ülkeye kafa tutabilirdim. Sen elimden
tuttuğunda, patlamaya hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi.
Menzil
sendin ve ben o menzile ulaşmak için önüme çıkan her şeyi yok
edebilirdim.
Sana ulaşmamı engelleyecek her şeyi eritirdim, kül ederdim. Sana
ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm. Ve o göle bir tek sen
girebilirdin.
Sevdim ve hayrandım da... Her halin çekti beni. Duruşunu, uyumanı,
gülmeni, kızmanı, şaşkınlığını, saflığını, kurnazlığını, çocukluğunu,
olgunluğunu sevdim... Sesini de sevdim suskunluğunu da.
Küçük oyunlarını, kaprislerini, sitemlerini, korkularını sevdim. Seni
ve o
doyumsuz sevdanı, uçarı sevdanı anlatacak kelime bulamadım çoğu
zaman.
Sığmadın cümlelere ve hiçbir cümle seni
yeterince tarif edecek kadar derin olmadı.
Seni severken yorulmadım. çünkü sen yaşam kaynağıydın. Her gün
yenilendim.
Seninle çoğaldım, büyüdüm. Eksik kalan neyim varsa tamamladın.
Ölmeyecektim çünkü sen ölmezliğin ta kendisiydin.
Sevdim işte ötesi yok...
Etiketler: Nevval
| Sayfa:
|
|
37 |
|
|
|
