Özlemle başladı sanki karanlık
Özleyen Beklemeye Hüküm Giydi
Koyu renklerin siyahî tonuydu hasret.
...TİTRETİRDİ...
Titrettiği için mi ağlatırdı
Ağlattığı için mi titretirdi
Beklemeyi huzursuz kılan
zehirli bir hançerdi
Birden öldürmüyor süründürüyordu
Kıvrandırıyordu özleme
tutulan TUTSAĞI
Mecnuna hak verdiriyordu
Herkese bir solukta geçen zamanı
dondurup bırakıyordu
Akmıyordudamlamıyorduişlemiyordu
Zaman kendiyle özdeş tüm fiillerine karşı
süresiz grev yapıyordu
Zaman değildi tükenen; özleyen TÜKENİYORDU
Her nefes almaya çalışıldığında
Özlediğinden yoksun solukları
KALP AĞRISINA çeviriyordu
Baharı kışa yaşamı
YAS'a döndürüyordu
Özlem hayatın neşesini çalıyordu
Çalmakla yetinse iyi ; dönüş yollarına
çıkmaz sokaklar ve keder kaldırımları
döşüyordu
Gelecek ve an kavramlarını
yok edip;
seçtiği kurbanını
ANILARA mahkum
ediyordu
ve bitmiyordu sadist
uygulamaları
Her yeni gün bir sonraki
özlem dolu
saatlere gebe doğum
zamanını bekliyordu
Özleyen beklemeye
hüküm giyip hayatı
gamlı bir bekleme
sahnesinde geçiyordu
Zorla perhize tutulmaktı özlemek
Yemeklerin yağını salçasın ıtuzunu alıyordu
Kara borsaya düşüyordu hayatın tadı tuzu
Tatsızdı tutsuzdu artık yaşamak
özetle sana yaşama diyordu
sahi özleyen zaten yaşıyor muydu
