Bir Çocuk ağlıyor içimde
Gecenin yalnız kalmış mavliğinde
Hüzün sarmış dört bir yanımı
Sensizliğin soğuk alaca hüznü
Sessiz sessiz ince bir sızı
Dökülüyor gözlerimden
Akıyor parçalarcasına kalbime
Çığlıklarım ses bulmuyor
Yokluğunu resmetmişim hayal kalemiyle
Odamın soğuk rutubetli duvarlarına
Avutmuyor hiçbir şey seni istiyor
Bu uğruna yanıpta viran olan gönül
Ufak bir çocuğun anne özlemi gibi
Bitmek bilmeyen özlemle bekliyor
Belki gelirsin,belki gelirsin de
Şu içimdeki hasret yangını söner diye
Seni bekliyor bu gönül