Gittiğin gün, siyaha boyadım sana dair, sen renkli düşlerimi.
Sonra gece oldu kendiliğinden...
Duyamadığın bir feryattır şimdi boğazımda hicaz makamında;
Son bestesidir ayrılığın...
Gittiğindendir, içimde bir yer düğümleniyor.
İçimdir düğüm düğüm, makamı nihavent...
Gittiğin gün, aydınlığın zulasına gizlenen bir karanlık doğdu.
Örtüldü gün, kapandı aydınlık...
İçimdeki feryattır şimdi yayılan odaya ve geceye.
Feryadımdır koyu bir hüzün gibi hüzzam makamında.
Oysa, gelişin vardı buselik makamında avaz avaz.
Ah! Yaşadığım bu ne yaman bir gecedir, salkım saçak dört bir yanda besteler.
Kemandan klarnete uçuşur makamlar.
İçim yanar, içimde her yer yanar.
Ben yanarım, yanışımın makamı tepeden tırnağa kürdili hicazkar...
Gittiğin gün, tüm makamları döktüm yere;
Bulamadım, var mıdır ayrılığın makamı?
