••♥ BiR KARTAL ÖYKÜSÜ♥••
Fi tarihinde bütün kuşlar Kafdağı’nın ardından yuva yapmaları için dağıtıldığında, bir çoğu gördüğü ilk ağaca çöreklendi. Daha güvenli olduğu için ağaç kovuklarını tercih edenler de oldu. Kümese doluşanların haddi hesabı belli değildi zaten. İçlerinden biri ne ağaca baktı ne kovuğa ne kümese ne de bir başka şeye… Düşünmeden yükseldi. Dağlar, bayırlar geçti. En sert, en yalçın, en tehlikeli dağa ulaştı ve oraya yaptı yuvasını. Sonra tekrar Kafdağı’nda toplandılar.
Fi tarihinde, bu sefer avlanmaları için tekrar salıverildiler. Çoğu bulduğu ilk leşi av saydı, kimi sinek kovaladı, kimi de çöplükleri falan eşeledi. Fi tarihinde yuvasını zirvelerdeki sert kayaların arasına yapan o kuş, ne leşe baktı ne sinek kovaladı ne çöpleri eşeledi. Aldı başını ve adam gibi avlanmaya gitti. Gözüne kestirdiğinin ayaklarını yerden kesiyordu. Sonra tekrar toplandılar Kafdağı’nın eteklerinde
Bi tarihinde uçmaları için tekrar salıverildi bütün kuşlar Kafdağı’ndan. Kimi dala budağa kondu, kimi sadece yürüdü, kimi uçan şeylerin üzerine yapıştı, yorulmadan uçtu. İçlerinden biri, fi tarihinde akıl almaz dağlara yuva yapan, zi tarihinde avını canlı, mertçe yakalayan o kuş yükseldi. En tepelere çıktı. Zirveleri zorladı. Onun üzerinde uçan şeylere tahammülü yok gibi uçuyordu adeta. Sonra felek emir verdi, tekrar Kafdağı’nın arkasında toplandı bütün kuşlar. Zirveleri zorlayan, avlanırken asaletine zarar vermeyen o kuş hariç, hepsi toplandı. Felek çok kızdı bu duruma ve daha sonra özel olarak davet etti o kuşu. Sert bir şekilde sordu:
Neden bütün kuşlar emrime itaat edip geldiği halde sen büyük toplantıya gelmedin? dedi.
- Siz kuşları çağırmıştınız efendim; ama onların yaptıklarına bakınca görüyorum ki ben bir kuş değilim. Ben kartalım, dedi.
Bu açıklamasından sonra felek hak verdi kartala. Kainatta kendi seviyesinde hiçbir kuş bulamadığı için hayatı boyunca hep yalnız uçmak zorunda kaldı kuşların şahı kartal.
