Yarısı Sende Kaldı Aklımın...
Yüreğimin, Kalbimin,
Canımın yarısı sende kaldı.
Dönüp bakmadan geriye, gidemiyorum..
Baktığımda ise yürüyemiyorum.
Peki ben neyin günahını çekiyorum...
Zaman geçtikçe çekilmez oluyor sancısı,
En yalın haliyle dururken kalp yaralarım,
Çağlıyor yüreğimdeki hasret yangınlarım.
Önüne geçemiyorum bir türlü.
Bir türlü söküp atamıyorum içimdeki seni.
Aslında atmak da istemiyorum.
Öyle kazımışım ki aklıma adının baş harfini,
Tüm cümlelerim baş harfinle başlıyor.
Onunla biten mısralarım ise yaralı…
Yaralı kalbim, içimde büyüttüğüm tüm duygular yaralı.
Biraz olsun unutmak istedim seni,
Olmadı…
Unutamadım.
Gözümü açmaya gelmiyor hiç.
Nereye baksam sen.
Nereye baksam çekip gidiyorsun
Gözümün gördüğü yerden.
Biliyorum belki sende böyle olsun istemedin
Belki sende gitmek istemedin biliyorum
Peki ya ben hangi kabahatin günahını çekiyorum
Peki ya neden yaşıyorum bunları ben.
Neden benim gündüzlerim herkesinki gibi değil.
Herkes tutturmuş dilinde bir şarkı gidiyor.
Bense elimde bir ayrılık şiiri,
Ayrılığa dair ne varsa yollarda,
Ve ne kaldıysa ondan geriye,
Şiirlerimin içindeki gizli dizelerde arıyorum.
Aradıkça kaybediyorum seni
Sensiz sokakların köşelerinde
Senli umutlarla.
Yarısı sende kaldı aklımın,
Fikrimin, düşümün, düşüncemin
Yarısı sende kaldı...
