Seni bende hapsetti…
Yüreğim kilitli …
Seni sevmek nasıl bir şeydi hatırlamıyorum…
Bildiğim tek şey,
seni tanıdığım günden beri kıvranıyorum yalnızlığımla…
Yüzüm solgun, hayallerim kırgın…
Kimbilir, belki de en büyük hastalığa tutuldu yüreğim…
Kala kaldım seninle, bir okadar sensiz demir parmaklıklar arasında…
Beni sana, seni yüreğime hapsettim..
Ben odamda kokunla şimdi,
Konuştuğum duvar sessizdi…
Adın nefesimdi…
Seni seyretmek nasıl bir duyguydu bilmiyorum...
Ama, ama seni özlüyorum…
Kendi kendime konuşuyorum kimi zaman…
İki yanı çaresiz, dört duvar şahidim…
Ne çok özlemiş gözlerim seni…
Nereye çevirsem yüzümü, sen karşımdasın…
Nefesim bile sensizliği yaşıyor…
Boğuluyorum sanki…
Buralar şimdi yangın yeri…
Yokluğun yangının alevi…
Söyle gitmenin sebebi neydi ?
Geçtiğim yollar bomboş, seyreylediğim
yürekler alev alev şimdi…
Yokluğundan mı bu sessizlik ?
Herkes mi gitti seninle…
Sen miydin herşeyim…
Oysa seni sevmeyi unutmuştum ben !
Gelişini de, gidişini de yok sayıyorum şimdilerde…
Ve varolduğun gerçeği acıtıyor canımı…
Ben seni unuttuğumu sansam da,
avaz avaz haykırıyorsun içimde…
Yüreğime söz geçiremiyor dilim…
Sen duruyorsun gözlerimde çığlık çığlığa…
Seyrediyorum seni, hiç gitmeyecekmişsin gibi...
Biliyorum ki sen, hiç olmadığın kadar yoksun…
Kendimi kandırıyorum acımasızca,
tam da benliğimin yarım kalmışlığında…
Kabulleniyorum, ağlıyorum, susuyorum…!
Gözlerimi kapatsam yüzünü görür müyüm…?
Gündüzleri uzatsam geceler bir kördüğüm…
Kapıları kapatsam yalnız üşür müyüm…?
Bir kuş olup ta uçsam üzerine süzülür müyüm…?
Gözlerimi kapadım…
Gündüzleri bitiremedim…
Kapıları açtım ardına kadar…
Ama,
Gelemedin…
Göremedin…
_