Suskun bir kentin yağmuru gözleyen gecelerinde büyüttüm düşlerimi.
Acıya yarenlik edecekti yüreğim.Bu yol boyu, ardınca hüzün bırakıp,
bir bir çoğalttım
yalnızlığımı.Yürüdüm.Adımlar büyüdükçe şehirler de büyüdü.Bir çöl akşamının dili tutulmuş soğuğuna düştüm.
Her şey üşüdü içimde, ne hayata değdi ellerim,ne de ölümün gizlerine...Bir çıkmaz sokağa vurdu adımlarım.Duvarlar söktü bağrındaki en mahrem sırları.Yüzüme vurdu gece üşüdüm.
Bir kenarda bir avuç düşle gözleri bağlı çocukluğum neye gizlenirdi?
Sır tutmaz dertlerim vardı sırtımda, alnımda yaşıma ters orantı bir kavga…Sonra yağmurlar indi bu şehre,sessizce..Ve ben adına defalarca çizgi çekilmiş bir fail oldum.
Sel vurdu ömrüme, şehrime.Her şey kapılıp gitti ardından.
Islak saçlarımla, ıslak ellerimle geldim düş sancım;
inan bu şehri ben ağlatmadım.
Yokluğunun emareleri çöktü omuzlarıma,yine vakit hüzne dalma vaktidir.Sakinleşmemiş yaralarımdan çaldığım kanlarla geldim sana.
Ömrüme sızan bu sancılarla nasıl dönerim geri.
Ardına bir avuç kül vaat eden bir ömre sığar mı bunca yalnızlık?
Şimdi bir kabus olur düşlerim,ve düşer bir bit gecenin kara yazılarına.
Ne zaman susacak bu kelimeler,
içimdeki bu çığlık ne zaman kesilecek?
Mahur gözlerine mi vurdu hazan; ne olur bir şey de.
Kabulümdür senden gelen… Ritmi bozuk gönlüme bir merhem sür; düş sancım!
Avare yürüyüşlerime yol ol, iz ol.
kimliğimden hatırıma düşen ismim ol.. Şimdi delilik, susma vaktidir.
Gök kuşağında düşleri uçurma vaktidir.bir yamaca tutunmuş ellerimde parmak parmak ölmektir. Gidişindir adına yeminler ettiğim.
Bitişimdir içimdeki suskunu terk edişim. Düş sancım ;yaralarımın adıdır adın. İçimdeki çocuğu hep aldatışım.
Sensiz düşlere kanmayışım.Korkuma bürünene asi yalnızlığım.
Ben hala unuttuğun duraktayım…
