Yaslı adam ölüm dösegindeydi...
Artık son dakikalarını yasıyordu...
Hasta yatagında yatarken birden mutfaktan gelen kokuyu duydu
en sevdigi çikolatalı kurabiyelerin kokusu...
Birden gözleri aralandı
kendini ayaga kalkacak kadar güçlü hissetti...
Bu sasılacak bir şeydi ölmek üzere olan adamı ayaga kaldırmaya kurabiyelerin kokusu yetmisti...
Duvara tutunarak merdivenlere kadar yürüdü...
Basamakları agır agır inerken sanki mutfaga degil hayata yaklaşıyor gibi heyecanlıydı.. Nihayet mutfak kapısına kadar geldi...
Iste masanın üzerindeki tepside onlarca çikolatalı kurabiye
tam karşısında duruyordu...
Son gücüyle masaya yaklastı o kurabiyelerden bir tane agzına atabilse sanki ömrüne ömür katılacaktı...
Bir tane almak için elini uzattı...
Ama birden karısı yetişti ve eline vurdu:

"Çek elini bakayım! Onlar cenaze için..."