OYSA NE ÇOK SEVMİŞTİM SENİ
Gidişinle birlikte çocuklaşı verdim bu günlerde.
Her şeyden alınıyorum.
Biri azıcık içime dokunan bir şey söylese ağlayacak gibi oluyorum.
Sanki sonu olmayan kapkaranlık bir yoldayım da çıkış arıyorum
Gülüşlerim bir türlü yansımıyor dudaklarıma.
Hep yarım hep eksik günler yaşıyorum.
Yüreğim ağır geliyor bana.
Hayata karşı bir yenilmişlik bir boş ermişlik duygusu içindeyim.
Gece yarıları sıçrayarak uyanıyorum uykularımdan.keza uyuduğumda söylenmez ama….
Ve geceler…
ne yıldızları görüyorum, ne gecenin sesini duyabiliyorum.
Saniyelerin ne kadar uzun olduğunu görüp şaşırıyorum.
Oysa seninle olunca saat ne çabuk ilerlerdi.
Şaşırırdım bu zamanlara.
Ve gece yarısından önce de yatmazdım , uyumaya çalışmazdım.
Ya şimdi…
Benimle konuşuyor biliyor musun.
Yani yatağım…
kimselere anlatamıyorum seni gururuma gidiyor gitti demek..
Gecenin bir yarısında anarşist ruhum ayaklanıyor, ne var ne yok yıkıp yakasım geliyor.
Diğer yarısında iflah olmaz romantikliğim ağır basıyor bir şiir yazıyorum sana sitem dolu bir şiir..
Kimsenin yokluğu bu kadar korkutmazdı beni.
Kendimi zor günlerin adamı görürdüm hep , hiçbir güçlüğün beni yıkmayı bırak sendelemeyeceğini düşünürdüm.
Oysa şimdi yarımım.
Ve sen böylesine uzakken benden hiçbir zaman da tam olamayacağımı da biliyorum. “Tasalanma unutursun” diyeceksin, tasalanmayayım ama kendime bakıyorum da birkaç umut kırıntısı vardı onu da alıp götürdün benden.
Nerede olduğunu bilmek ya da bir daha dönmemek üzere gittiğini bilmek düşündürüyor ya beni.
Amacım sitem edip seni üzmek değil bu aşkın katilini bulmak.
Bazen …bazen deliriyor muyum acaba diyorum kendi kendime .
Sonrada birileri duymasın diye çabucak ağzımı kapatıyorum.
Ardından değer mi bir fani için kendini bu kadar heder etmeğe diye bir ses duyuyorum.
Sana değer vermeyene sen ne diye değer verip hayıflanıyorsun diye sürdürüyor kelimelerini ama onu dinleyen kim ki…
Bildiğim bütün hasret şarkıların ardı ardına sıralıyorum.
Sesime kendim bile duymuyorum.senden bir izi göreceğim diye ne makarnayı yemeklere gidiyorum ne sevdiğin sanatçıları dinliyorum ne de o çağın makineleri olan bilgi kutularını karşısına geçiyorum.
Yaşamaksa yaşıyorum elbette Gidişinin ardından her giden gibi bende bir iz bırakacağını sonra yok olacağını düşünüyordum…olmadı…
Senin gidişinle huzurlu olmanın ne demek olduğunu unuttum.
Her yeni güne dayanılmaz kalp ağrısıyla uyanıyorum.
Tatsız tuzsuz bir hayat işte ..
Şimdi seninle yaşadığım ne varsa resmi geçide çıkmış tören kıtaları gibi önümden geçiyor.
Bu encamı düşünmüştüm ama bukadarını ben bile beklemiyordum yüreğimden kendimi de tanıyamaz oldum bu günlerde…
Bu salak , bu saçma, bu delice hayattan kurtulmak istiyorum ama, olmuyor.
Özledim seni…
Özleminle baş edemiyorum artık . “gel” desem biliyorum buna hakkım yok.Biliyorum bir seçim hakkın vardı ve sen bunu kullandın buna saygı duymak gerekir.
Öyle doluyum ki şu aralar aşırı anyon yüklü bir trafo gibi patlamaktan korkuyorum.Bir an önce elektronlarımı bir yerlere boşaltmak istiyorum.
Oturduğum yerden kalkasım gelmiyor bile gelmiyor.
Ne kitaplar ne filmler hiç biri umurum da bile değil.
Hani yemeyerek yaşamanın yolunu bilsem yemekte yemeyeceğim.
Şarkı dinlemeyi de bıraktım.
Şarkılar içimi acıtıyor.
Şarkı “batıyor ama acıtmıyor senin sevdan” diyor, ben tam tersine o acıyı yüreğimin ta derinliklerinde hissediyorum.
Uzun sessizliklerin adamı oldum.
Kendimle konuşmaya bile korkuyorum.
Başımı okşayacak birisini özlüyorum galiba.
Dedim ya çocuklaştım bu günlerde.
Sanırım annemi özlüyorum.
Epeydir uzağım anne şefkatine…
Hiç böyle olmazdım.
Yaşama böylesine yılgın böylesine soğuk böylesine uzaktan bakmazdım.
Karda çiçeklerim açardı benim; ya şimdi baharda ki çiçeklerim bile soldu…
Gitmek istiyordun gittin işte. Ki yidene bir defa kal derim ben demiştm.
Ve gitme demedim zaten bu gidişinde.
Oysa ne çok sevmiştim seni ne çokkkkkk…..
deli kıss paylaşımın için tbrklr ve tşklr..eline ve yüreğine sağlık cnm.. özlemin ve ayrılığın yürekten çıkan haykırışı çığlığı bu çok beğendim tbrlrr...
