Haberin yok ben
Ölüyorum
Bu satırları sana, öptüğüm dudaklarına hasret yazıyorum
İnan bana yazarken parça parça çıldırıyor,dağılıyorum
Ellerini tutma özlemiyle yanarken ellerim
Kalbindekı sıcaklığa seslenıyorum!!
Haberin var mı sevgilim ? Ben Ölüyorum..!!
Senin aşkını tatdıktan sonra, ayrılığı hiç düşünmedim
Anlatılması zor, tarifi nerdeyse imkansız bir duygu bu
Sendeki sevgiyi yaşadıktan sonra yenisine hiç ihtiyaç duymadım
Kör değildim fakat senden başkasınıda göremiyordum
Ne yaptın bana bilmiyorum
Ama
Haberin yok sevgilim ben ölüyorum..!!
Dar sokaklara paralel dizilmiş küçük şirin kafelerdeki kahve kokusunu
Ve hani senin '' Aşkımmmmmm '' Diyerek boynuma atılışını
Gözlerinde senin, bir ömrümü hayal etmeyi
Hiç ağlamamayı hep gülmeyi
Dostu da düşmanıda kucaklamayı
Senden öğrendim...
Kurduğum çekimser aşk cümlelerinin aslında bir şiir'in yarısı oldugunu
Senin gülüşünün tadını, dudaklarındakı sıcak nefesin anlamını
Gecenin karanlığının aydınlığın bekçisi sayıldığını
Öğrendim...
Yanlızca bir gidişine alışmayı
Birde yokluğunu hazmetmeyi
Bir Türlü Öğrenemedim..!!
Beni her özlediğinde sana kucak açtım
Bir gün dönmek istersin diye benı bıraktıgın yerden hıc ayrılmadım
Yastıgımın altındaki uzaklara bakan resmıne sarılıp, hıc bırakmadım...
Seni beklemekten hiç vazgecmedım..
Senin haberın yoktu, söyleyemedim...
Sensiz bin kere öldüm,yokluguna dayanamadım...!!
Şimdi geri gelmesi imkansız çıkmaz sokakların ayrılığa yaklaştığı caddelerinde
Kaldırımlardakı yagmurun insana toprak tadı veren kokusunun arasında
Bir başkasının kolunda yürüyorsun
Çoğu zamanda gülüyorsun..
( Mutlu olduguna sevındım ama )
SEN İÇİNDEKİ BENİ ÖLDÜRÜYORSUN....
En çok neye üzülüyorum biliyormusun ...
Son defa göremeden ölecegime...
