Vedalar gözlerde başlar...

Gitmeler önce gözlerde başlar.
Önce gözler terk eder sevdiğini.
Önce gözler uzaklaşır sevdadan.
Dilin tüm inkârına, sevdiğini inandırma telâşına karşı gözler anlatır doğruyu.
Yalansız, riyasız söyleyiverir bittiğini. "Artık demir almak günü geldi
bu limandan" der acımasızca.

Bakarken içi titreyen gözler görmez olur seni.
İzlersin, yapacak bir şey yoktur çünkü.
Hayatının tam ortasına gelip yerleştiği zamanı kabul ediş gibi, gidişi kabul
edersin.
Bilirsin ki her çaba boşuna.
Gitmek düştüyse akla, her söz daha derin bir yara.
Beklersin, sorgusuzca yerleştiği yüreğinin üzerine basa basa gidişini izlersin.
Konuşmak nafiledir artık.
Ne söyleyecek kelime, ne anlatacak duygu kalmamıştır.

Sensiz nefes alamayandır giden.
Yokken nefes alamadığındır.
İnanamaz ama izlersin.
Dilin de gözler kadar dürüst olacağı günü beklersin.
Acıtır her yalan, her sahte dokunuş yakar tenini, beklersin.
Mutluluğundur giden.
Kalbin kanar ama izlersin.
Söyleyemediklerinle yanmaya başlar boğazın.
Hayallerindir, sevdandır giden.
Kocaman bir boşluk bırakır ardında, doldurmayı öğrenirsin.

Kendini hazır hissettiğinde, söyleyecek makul bir sebep bulduğunda,
zamanı geldiğinde dillendirir gidişini.
Bildiğin bir masalı anlatır gibi, oyuncularını, hikâyesini,
sonunu bildiğin bir filmi izletir gibi.
Anlatır, dinlersin. Gider, izlersin.
Acı, izin verdiğin kadar acıtır bilirsin...