Hatırlar mısınız bilmem...
Geçtiğimiz yıllarda 10 Kasım Atatürk'ü anma töreninde
küçük bir kız çocuğu "Atatürk ölmüş" diye hüngür hüngür
ağlıyordu ve anne babası da küçük kızı sakinleşsin diye
"ama o bizim kalbimizde yaşıyor" diye avutmaya çalışıyorlardı.
Ancak küçük kızı bir türlü sakinleştirememişlerdi.
Günlerce televizyon ekranlarında web sayfalarında konu olmuş, hepimiz duygulanmıştık.
Aşağıdaki anekdotu okuyunca biran bu olayı anımsadım.
Efendim olay otistik çocukların eğitildiği bir okulda geçiyor.
Musa öğretmen çocuklara Atatürk´ü anlatırken "O ölmedi içimizde yaşıyor" diyor.
Aradan bir süre geçiyor, küçük çocuğun ailesi öğretmene eskiden çok su içen çocuklarının artık su içmediğinden yakınarak, yardım talep ediyor.
Musa öğretmen çocuğa neden su içmediğini soruyor.
Çocuğun öğretmenine verdiği yanıt yeri göğü inletecek, gözyaşlarını suya - sele çevirecek bir yanıttır.
Küçük çocuk "içinde yaşattığı Atatürk boğulmasın diye su içmemektedir.
Öğrencisini gözyaşlarıyla bağrına basan Musa öğretmen; "İstediğin kadar su içebilirsin, Atatürk çok güzel yüzme biliyordu" deyince Hayat normale dönüyor ve küçük çocuk içinde özenle koruduğu Atatürk´ünün yüzme bildiğini öğrenince yeniden su içmeye başlıyor.
