Adamın biri, bir çocuğa bir elma vermiş.
Çocuk çok sevinmiş.
Bir elma daha vermiş.
Çocuk daha çok sevinmiş.
Bir elma daha verince;
......çocuk sevinçten deliye dönmüş.
Ve bir elma daha verince,
çocuk dört elmayı elinde zaptedememiş,
sonuncusunu düşürmüş yere...
Bu sefer ağlamaya başlamış çocuk.

Hayat böyledir işte...

Hayal etmediğimiz bir saadete eriştikten sonra,
onun bir lokmasını dahi kaybetmek bizi perişan eder.



"Keyifler değildir yaşamı değerli yapan.

Yaşamdır, keyif almayı değerli kılan"

Sahiplenme hırsı, kaybetmelere tahammülsüzlüğümüz genlerimize işlenmiş. Ben hiç yeşil ot için kavga eden, huysuzlanan koyun sürüsü görmedim.:))

Teşekküler güzel arkadaşım.