Bir Yiğit Geride Kaldı
(Tarihimizde yaşanmış bir kahramanlık şiiri)
Tepede kızgın güneş, bu yabancı illerde
Haçlının üzerine varıp, korku saldılar
“Allah, Allah” nidası gür seslerle dillerde
Kol bacak feda edip içlerine daldılar
Tam tepeledik derken uzaklardan yetişti
Takviyeler ansızın, hurra etti, kapıştı
Reis dedi “ bu itler yakamıza yapıştı”
Çarpışarak çekilip, taş köprüye geldiler
Koca Reis, koçlarla köprüyü geçiyordu
Haçlılarla arayı gitgide açıyordu
Gözler çelikten çakmak, alevler saçıyordu
Hırslarından kılıcı, sağa sola çaldılar
“Leventlerim karşıya, ha gayret tez varalım
Küffarın etrafını, gece çöksün saralım
Yaptıkları vahşetin hesabını soralım”
Derken gelen bir sesle, birden donup kaldılar
Bir koç yiğit kalmıştı çakallar arasında
Şimşek çaktı hepsinin gözünün karasında
Köprüyü inlettiler hücumun horasında
Sanki kopan fırtına, dağdan taşan seldiler
Bire karşı yüz kişi süren dövüşe koştu
Aslan gibi kükreyip, iman aşkıyla coştu
Savaşta helalleşip, tek tek toprağa düştü
On yiğit o gün orda, vatan için öldüler
