Karıncaya sormuşlar :
--Nereye gidiyorsun?''
""dostuma"" demiş.
--Bu bacaklarla zor'' demişler.
Karınca : ''olsun, varamasam da yolunda ölürüm'' demiş...
Yolunda ölünecek dostluklara... (kaldıysa tabi ki...)

Kimseyi değiştiremezsin hayatta.
Ve kimse için de değişmemelisin.
...Kimliğini kaybettiğin an, yaşamını çöpe attın demektir.
İstemediğin sürece hiçbir şey için ödün vermeyeceksin.
Çünkü gün gelir verecek hiçbir şeyin kalmaz .
... ... ... Her şeyi sen istediğin için yapacaksın, başkası senden istediği için değil.
Ve sen sen olarak kaldığın sürece, senin yanında olanlar da mutlu olacaktır.
Bırak hayatına eşlik etmek isteyenler gelsin seninle.

Yolun bitimine kadar gelmeleri şart değil.
Herkesin gidebileceği bir yol vardır.
Sen yeter ki yanında yer almayı bil.
Ne sen kimse için mecburi istikametsin ne de bir başkası senin için...
Seninle gelmek isteyenleri yanına al.
Belki beraber daha çok şey katabilirsiniz bu hayata.
Yanındaki seni mutlu ettiği sürece kalsın hayatında, zorlama kendini.
Hayat rahat ve anlayışlı insanlarla,
Ve hayat hak ettiği gibi yaşandığında güzel.

''Ve unutma;aynı dili konuşanlar değil aynı duyguyu paylaşanlar anlaşabilir.''

Aslında insanı en çok acıtan şey; hayal kırıkları değil. Yaşanması mümkünken, yaşayamadığı mutluluklardır...

Zordu benimle yürümek.
Bunu benimle yola çıkanlar bilir;
hepsi yarı yolda gittiler. Suç kimde (?)
Ben zoru seviyorum, onlar sevmiyor.
Yapacak bir şey yok. Suçum var mı? Tabi ki var..
"Zor yola, cesaretsiz kişilerle çıkmak en büyük hatam"

<

İpleri dolaşmış uçurtmalar misali ,
ne beraber uçabildik boş verip şu dünyayı,
ne gidebildik kendi yolumuza...
rüzgarda savrulduk
başımıza buyruk senle ben...>

Hic arkadas yok