Ardına bile bakmadan geçerken sen o yollardan tüm çiçekler soldu her bir adımda.
Tüm ışıkları birbir söndü umutlarımın.
Sevmeye dair son sözcükler de son buldu.
Elimde son kalan dokunuşunla gözümden
yüreğime son bakışınla kilitledim yüreğimi tüm yalanlara...
Yaşıyor muyum sanıyorsun senden sonra..?
Gidişin sonu oldu hayata dair tüm
yaşanılası günlerin
Senin acıttığın kadar yüreğimi...
Tüm renkler siyaha döndü...
O en asil olana.O en yalansız karanlığını gizlemeyen doğruya...
Ve gözlerimden akan yağmurlarla
ıslandı bu kentin sokakları bu gece son defa.
Unuttum diye yalanlar söylerken haykırırken soluk soluğa.
Yıldızlar kadar uzaktın bana...
Verilmiş ama tutulmuş bir söz yığını bıraktın ardında...
Dahası bir yürek enkazı.
Kırık dökükucundan yakalanmış bir kaç güzel anı.
Gülümserken hayata ölümsüzleştirilmiş bir kaç kağıt parçası...
Bir zamanlar ne mutluyduk diyebileceğimiz!
Bazen nefretim oldun içten içe beni yiyip bitiren...
Duygularım saf temiz hislerimi hiç durmadan kemiren bir sürüngen.
Öyle nefret ettim ki senden korkar oldum kendimden.
Gerçek bir tükeniş olacaktı bizimkisi.
Eriyip yok olacaktık dünlerin seyrinde bir kar tanesi gibi.
Öyle ya geçmiş
bir zaman da küçücük bir ayrıntıydı bir kar tanesi.
Eriyip gitse deyıllar geçse dekim hatırlardı...?Kimin aklına gelirdi yok olmuşluğu bir sevgilinin ellerinde...
Ya da ayakları altında acımasızlığının!
Kulaklarımı tıkıyorum duymayayım diye kalbimin sesini...Olmadı ey sevgili...
İki gönlü bir tutup biz olamadık!
Düşlerimiz vardı kalp kırıklıklarımız kaldı...
Sen gittin...Ben düşlerimden düştüm...
--------------------------------------------------------------
oysaki ben seni tertemiz sevmiştim....
