SEVMEK BAZEN VAZGEÇMEKTİR

İyi kalpli, yalnız bir adam, bir gün bir koza bulur.
Kozanın içinde küçük bir tırtıl vardır. Adam çok sever bu tırtılı, onunla
tüm
yalnızlığını, tüm sevgisini paylaşır.

Gel zaman git zaman tırtıl büyür, güzel bir kelebek olur. Adam, kelebeğine
hayran... bırakamaz bir türlü... Aslında kelebeğin aklında dağlar, kırlar,
çiçekler vardır da; kıyamaz bir türlü adama ve
sevgisine, yalnız bırakamaz onu... Üç günlük ömrünü sevildiği ve sevdiği yerde
geçirmeye hazırdır...

Ama adam bilir ki; "Sevmek bazen vazgeçmeyi de
bilmektir" ...Kelebeğine
son kez bakar ve onu salıverir özgürlüğüne,
kırlarına, çiçeklerine doğru...

Kelebek mutlu olmasına mutlu olur ama hiç bir meltem, hiç bir çiçek
yaprağı adamın avucunun sıcaklığını andırmaz...
Aklında adam,
o çiçek senin bu çiçek benim dolaşır saatlerce... Adam bir
kelebeğe sevdalı, bakıp durur boşluğuna. Kelebekse hala konacak sıcak bir
avuç aramakta...
Böylece kelebek şunu anlar: BAZEN AİT OLDUĞUMUZ YER
ORASIDIR; SICAK
BİR
AVUÇTUR BİLİRİZ AMA O YERİN BİZE AİT OLMA İHTİMALİ
BİR HİÇTİR ...
Böylece adam şunu anlar: HİÇ BİR SEVDAYI YALNIZCA
SEVGİYLE
YAŞATAMAZSINIZ
...

O günden sonra kelebek, adama duyduğu özlemi gömecek
bir dağ aramaya
başlar, ama gücü tükenene dek arayıp da bulamayınca
anlar ki;
HİÇ BİR DAĞ BİR ÖZLEMİ GÖMEBİLECEĞİNİZ KADAR BÜYÜK DEĞİLDİR ...

Adamsa artık sevdasını koyar sımsıcak avuçlarına;
kelebeğin yerine...

Benim olan birşeyi BENDEN ALMAK KOLAY DEĞİLDİR.. ! Eğer gidişine mani olmamışsam BİR SEBEBİ VAR DEMEKTİR ...!