Susma Kalbim Nolursun...
Kalbim..Neden izin verdin seni kırmalarına hep söyle...
Konuşsana! Susma..Durma öyle boynu bükük nolursun...
Ölene kadar böyle susacak mısın?
Seni kimin öldürdüğünün farkında değil misin?
Neden susuyorsun konuşsana..."Senin yüzünden" desene...
Herşeyi gelip "içime"... İçimde bir yerlere..
Taa derinlere gömdün desene... Arkana dönüp bakmadan beni verdin birilerinin ellerine..Susturdun desene..
Suçlasana beni..Korkaksın desene...
Kırılmana izin verdiğimi haykırsana yüzüme...
Konuş nolur..
Ölüyorsun yavaş yavaş farkında değil misin? Biliyorum seni hiç kendim için yaşatmadım ben içimde..
Birilerinin varlığında birilerinin varlığı için yaşattım ben seni...
Seni yerinden alıp başka topraklarda büyütmeye çalıştım... Büyümeni hiç beklemedim aslında biliyor musun... Ölmesen..Yaşadığını bilsem yeterdi...
Biliyorum gayret ettin..Yerini beğenmeyip yaşamaktan vazgeçen çiçekler gibi vazgeçmedin benden...
Yalvarıyorum yine susma...Konuş benimle...
Bundan sonra seni kırmayacağıma söz veremem...
Bütün kapılarına zincirler vuramam..yapamam..
İçimde olduğunun farkına vardığımda ve seninle konuşmaya başladığımda böyle mi anlaşmıştık?
Böyle bırakıp gidecek miydin beni yalnızlıklarıma... Karanlıklarıma terk edip gidecek miydin gerçekten..
Karanlıktan korktuğumu bile bile...
Sessizliğinle ölümden beter bi yaşama mı mahkûm edecektin beni...
Yapmazsın...Yapamazsın değil mi söyle!
Nolur susma artık...
