O kadar ince çizgilerde yaşıyoruz ki Ölüm dediğin bize mutluluktan daha yakın Öyle şeylere bel bağlıyoruzki Hiçbirinini sahibi biz değiliz O kadar köle ruhluyuzki Ruhumuzu bedenden aza da cesaretimiz yok Öyle sevme özürlüyüz ki kendimizi bile sevemiyoruz Ve o kadar gururluyuzki Bunların hiçbirini kabul etmiyoruz
Senin gemilerin var biliyorum Okyanuslara açılır,kasırgalarla boğuşursun Çok uzaklara gitme ama Bir gün yorulursun İşte o gün bilki limanın ben olurum Rotanı bana döndür ve gel yeter Yeter çok beklettin Ben,bilki sonbahardayım Ve senden çok uzaktayım Sen verdiğin sözleri gezdiğimiz yolları ve hatta bildiğin tüm rotaları unut gitsin yalnız gemilerle bana gel çünkü çiçekler dalında, gemiler limanda güzel
gün gelir ağlarsın gözyaşın bir damla akmadan kahkahalar atarsın gün gelir ağzını hiç açmadan haykırırsın içindekileri ama yanındaki bile duymaz sesini bakarsın gözünü hiç ayırmadan görmezsin ne geçse yanından sonra bir an gelir nefes alırsın yaşayamazsın yaşarsın ama anlamazsın anlamazsın...
