Gün batar batmaz kurdu kuşu, börtü böceğiyle tüm hayvanlar dinlenmeye çekilmişler; yırtıcı yabaniler inlerine , kuşlar ağaç dallarındaki yuvalarına, böcekler çekirgeler bitki yapraklarının kuytularına…
Ortalık dinginleşmiş, herkes tatlı tatlı uykuya dalmış.
Sivrisinek de dulavratotunun kalın yapraklarının arasına sığınıp uykuya dalmış.
Ortalıkta in-cin top atıyormuş, derin bir sessizlik bürümüş her yanı.
Birden müthiş bir kükreme sesi duyulmuş.
Aslan bir şeylere kızmış, tüm gücüyle kükrüyormuş.
Orman halkı, tüm yabanıllar korku içinde fırlamışlar yerlerinden.... Kuşlar korkudan titriyormuş ağaçların tepelerindeki tüneklerinde, börtü böcek oradan buradan çıkıp bitivermiş olay yerinde.
Gürültüye uyanan Sivri:
“Ne münasebetsiz şey şu aslan da! Gecenin bir yarısında deli gibi bağırıp duruyor, milleti uyutmuyor!
Bir elime geçseydi gösterirdim ben ona gününü!” demiş.
Bir yandan da ciddi ciddi iğnesini bileyip sivriltmeye koyulmuş. Tam o sırada, yanı başından aslanın geçmekte olduğunu fark etmiş.
“Hey! Terbiyesiz deli şey! Gecenin bir yarısında ne diye bağırıp duruyorsun öyle? Ne diye rahatsız ediyorsun herkesi? Ne diye tedirgin ediyorsun bizleri” demiş ,öfkeyle azarlamış aslanı.
Aslan kulaklarına inanamamış, hayretler içinde duraklamış:
“Aman Allahım! Neler duyuyorum! Tırnağım kadar olmayan bir sivri parçası azarlamaya kalkıyor beni!” Diyerek sivrisineğe doğru yönelmiş ve :
“Sen nasıl bağırırsın bana öyle? Benim hayvanlar kralı olduğumu bilmiyor musun?
Sivrisinek daha da kızmış, köpürmüş, iğnesini iyice sivriltmiş:
“Kim demiş sana hayvanların kıralısın diye? Kim seçmiş seni kral diye? Tanımıyorum seni ben, tanımak da istemiyorum. Defol git buradan! Rahatsız etme beni, uykumu kaçırma” diye azarlamış koca aslanı.
“Demek öyle ha!..
“Görürüz” demiş Sivri, hiç aldırmadan, başkaca bir şey söylememiş, kanat açıp yükseklere uçmuş, ok gibi fırlayıp, aslanın burnuna girmiş. Özenle bilediği iğnesini aslanın ince burun zarına saplamış.
“İşte böyle aslan efendi!” demiş, “senden daha güçlülerin var olduğunu unutma! Haydi git şimdi işine, bir daha da öyle gece yarısı kimseleri rahatsız etme!”
Sivri ise zafer sarhoşluğu içinde ormanda dönenip duruyormuş:
“Yendim aslanı! Yendim aslanı! Benden daha güçlüsü yok şu ormanda! Ne akıllıyım ben! Ne becerikliyim! Ne kurnaz biriyim” diyerek, kendini övüp duruyormuş.
Sivri, kendini kaptırmış, övünüp dururken, sağa sola dikkat edememiş, Gidip örümcek ağına düşmüş. Örümceğin de beklediği oymuş, koşup yakalamış, yemiş yutmuş.
Kendini beğenmiş sivrinin işi de böylece bitmiş.
