Bir zamanlar yoksul adamın biri bir yılanla dost olmuş. Adamın başı ne zaman
sıkışsa darda kalsa yılanın yanına gidermiş orada bekler yılanda kuyudan
çıkıp adama bir altın verirmiş, bu hep böyle sürmüş.

Derken aradan uzun yıllar geçmiş adam birgün hastalanmış yataktan kalkamaz
olmuş sonra oğlunu çağırmış oğluna demişki filanca kuyunun yanına git orada
bekle, karşına bir yılan çıkacak o yılandan korkma dosttur o yılan, sonra
bir altın lira verir onu alır gelirsin demiş.

Çocuk gitmiş kuyunun başına beklemiş yılan gerçekten çıkmış yere bir altın
lira bırakmış, çocuğun aklından şeytanlık geçecek ya demekki kuyu altın dolu
ben yılanı öldürürsem altınları alır zengin olurum demiş ve yerden hemen bir
taş almış yılanın kuyruğu kopmuş yılanda tabi can havliyle atlayıp çocuğu
ısırmış çocukta zehirlenip ölmüş.

Aradan zaman geçmiş ve adam iyileşmiş aslında kendisi bilgeymiş ve işin iç
yüzünüde bilmekteymiş. Adam yılana bakmış bakmış ve demişki yılan kardeş
bizim çocuk bir densizlik ettiş ve cezasınıda bulmuş, ama biz dosttuk ve
yine dost kalabiliriz demiş. Ama yılan bu teklife yanaşmamış.
Yok yok bu imkansız demiş sende bu evlat acısı bende de bu kuyruk acısı
olduktan sonra artık biz dost olamayız demiş...