Yüreğimi siper ettim tüm acılara yinede pes etmedim

Sensizlği şarkılarda aradım teselli olsun diye

Yinede kar etmedi deli gönlüme

Her şarkıda hüzünlendim,her şiirde ağladım

Büyüdü dermansız dertlerim

Acıdım kimsesiz bomboş halime

Kaderime isyan ettim

Sessiz sokaklarda dolandım her akşam

Ama yinede faydasız herşey deli gönlüme

Sensizliği,çaresizliği yaşadım tek başıma

Haykırdım sokaklarda ama sesimi duyan olmadı

Ve ben o an ölmek istedim çaresizliğime

Sanki aciz düşmüştüm sessiz sokaklarda

Sensiz olmaktansa ölmek belki de daha iyi olacaktı

Aklıma sen geldin

Yapamadım kıyamadım ki senin aşkın baskın geldi

Boş samsun'un sokaklarında dolandım durdum sabaha kadar

Gezdiğim kaldırımlara seni sordum

Tanımıyorlar ki hiç görmedik

Seninle gelmedi ki buraya dediler

Yıkıldım,yoruldum bıktım of nerdesin

Neden yoksun ki yanımda neden yaaaaaaaaaaaa!

Aşkımı içime atmaktan yoruldum artık

Bizim sokağın başında ağladım sessizce

Her zaman olduğu gibi

Ne zaman ağlamadım ki aşkım ben sana

Yanımda olsanda ağlıyorum

Olmasanda ağlıyorum ne yapayım alıştırdın beni

Gözlerimde akan her yaşta sen vardın

Seni unutmak istedim ama olmadı yapamadım

Ama dinlediğim her hüzünlü şarkıda sen vardın

Yazdığım şiirlerde,

Okulda sınıfımın içinde,

Tenefüste çocuklara bakarken,

Yüreğimden bir parçasın

Seni oraya öyle yazdım ki

Canımsın  anla artık ne olur

Ben sende sen olmuşum birtanem

Herşey seni bana anımsatırken nasıl unuturum

Tek bir şartla seni unuturum

Benimle benim olursan unuturum seni

Dünya yıkılsa,ben de onun içinde kalsam

Rabbimden tek dileğim var

Canımı almadan sadece sana kavuşmak...