`Peygamberi zişanın huzurunda, güzel ümmetinin arasında zaman adeta durmuş. Rahmet denizinde yıkanıyorsunuz, hiç bıkmıyorsunuz. Asırlardır zevkle o denizde yıkanıyorsunuz sanki. Yakıcı ve kavurucu güneş ise bu rahmet denizinden daha çok zevk almanıza yardımcı oluyor. En az bir milyon ayak. İnsan, Mescidi Nebevi ve Ravzai Mutahhara`nın içinde ve çevresinde karınca gayreti içinde. Özgül ağırlıkları alınmış kelebek gibi uçuşuyorlar. Melekleşmişler. Çocuklar, kadınlar, erkekler nefsaniliklerinden arınmış, rahmet ve dua nazariyle melekler gibi bakıyorlar birbirlerine. Ravzaya doğru yürüyorum. Mescidi Nebevi`de ashabın huzurunda yürür gibi. Bu tür güzel duygular bir şimşek gibi çakıp geçiyor. Nefis ve şeytan çok öfkeli, dikkatli olunmazsa çok büyük tahribat verebiliyor.

Bugün sabah namazını hemen Ravza`nın dışında bitişiğinde kılıyorum. Kubbe-i Hadrayı seyrediyorum. Namaza durduğum yer Cibrili Emin kapısı dehşet bir sahne, namaz müminin miracı. Miraçtayız, miraca çıkan ve hediyeyi getiren Peygamberin ağuşundayız, vahyi getiren Cibril-i Emin`in insan suretinde ayak basıp girdiği kapıdayız. İlahi huzurdayız.

Hadiste; `Evimle minberim arası cennet bahçesinden bir bahçedir` buyuruluyor. İnsan bunu yaşıyor ve farkediyor. Çok tatlı bir rahatlık içerisinde geçiyor zaman. Duyulan hazzın nasıl ve niceliğinin tarifi imkansız. Kubbe-i Hadra`yı gören Cibril-i Emin kapısına yakın bir yerde sabah namazını kıldım. Resulullah insanlık atomunun çekirdeği sevgi halesi, galaksiler merkezi ve çevresinde serpilen insanlık. Resulullah`ın huzurundan başlayan sefer: Allah a doğru yolculuk ve yükseliş, semaya doğru bir nur hortumu.

Ravza`da zaman bir başka boyut alıyor. Gaflete dalmamış gafletten kurtulmuşsanız farklı bir alemde seyrediyorsunuz. Allah`ın huzurunda Allah`ın sevgilisinin huzurunda Allah ve Resulu`nun bulunduğu mescidde ve Ravza`da namazda: Vahyin, Kur`an`ın indiği, Cibril`in geldiği insan suretinde göründüğü, gökteki yıldızlar gibi Ashabın huzurunda sohbette ve talimde bulunan, ehli beyt önünde, Hücre-i Saadet yanında... Duygu ve düşünce olarak tarifi zor. Çok güzel bir med-cezir, büyük bir nimet, büyük bir ikram, büyük bir iltifat. Namazda kıyamdaki melekler gibi kıyam. Allah dostlarının, Ashabının ve Peygamberinin huzurundan basamak basamak çıkarak, Allah`ın rahmet ve merhameti önünde kıyam, azametli bir sevgi seli, müthiş bir miraç. Kafirun suresiyle küfrü arkada koyup, ihlasla tevhide varıp secdede mahviyete ulaşıp, tahiyyatta Resulün miracına tanık olmak. Bu tanıklık imamın rüku ve sücud ve tahiyyatları; uzattığı, serzenişini alıp götürüyor, bu kez imam tahiyyatta çabuk selam verdi diyorsunuz. Bu şuuru Allah`ın huzurunda, Resulün Ravzasında Cibril`in makamında bir ikram gibi yakalamak, en ufak bir gafletle kaybetmemek. Oysa namazın kılındığı her an ve yerde varılması gereken nokta. Mirac, namazında saf ve cemaat tek bir ferd olmuş nurdan bir tesbihe dizilmiş tek bir tesbih gibi, ipliği nur bir tesbih ve nurdan elektroşok.

Ravza`da gerçek namazdan sahneler yakalanıyor. Bu huzur ve nur cümbüşünde insan Süleyman Çelebi`nin; `Zatıma mirat edindim zatını/Bile yazdım adım ile adını` mısralarını terennüm etmeye anlamaya ve Nabi`nin; `Sakın terki edepten/Kuyi mahbubi hüdadır bu/Nazargahı ilahi /makamı Mustafadır bu` ihtarını duymaya başlıyor.

Ustuvane-i Lubabe de çok hoş bir sütun. Sanki munis bir arkadaş. Mermeri pek soğuk olmasına rağmen, teselli eden, teskin eden, ünsiyet kuran ve adeta sohbet eden Ravza`nın yanında ve Ustuvane-i İstiğfar da Allah ve Resulu`nun huzurunda bir arınma ameliyesi. Kalpte, beyinde.

Yatsı namazını Ravza`da kıldım. Resulullah`ın huzurunda. Akşam namazından yatsı namazı sonrasına kadar: `Cennet bahçelerinden bir bahçe olan Ravza`da` bulunmak. Kasvetli kalbimizi, zulmetli aklımızı bir arınmaya tabi tutmak. Ten kafesi açılıp kalp zulümatımızın `Yemin olsun güneşe ve kuşluk vaktine ki`, Resulün, güneşi ve kuşluğun aydınlığıyla ışınlanması, çiçekler ve gül kokularıyla kalp ve beynimizin ruh rayihalanması. Yüksek dağ tepelerinin temiz havasının ciğerlerimize dolması.

Peygamberin huzurundayız.

Esselatu vesselamu aleyke ya Resulallah, ya Nebiyyellah, ya Emine vahyıllah.

İnsanlık güneşinin başlangıç ve sonundaki peygamber. Peygamberin kabrinde insanlık bir peygamberler silsilesi ile doğup batıyor. Biz orada hiç olan zerreleriz. Aman Allah`ım, Allah bu zerrelerini diğer zerreler gibi, kürreler gibi, alemler gibi ne özene bezene yaratmış.

Peygamberin huzurunda insanlık yumağı derlenip toparlanıyor. Adem (a.s.)`la doğan insanlık güneşi Peygamberimizle son buluyor. Peygamberimiz hem kuşluk güneşi insanlık için, hem ikindi güneşi, hüzünlü bir gurup. Bu guruptan uzaklaştıkça dünya istihaleler geçiriyor, zelzeleler geçiriyor, sallanıyor. Teheccütte imam Kur`an okurken alem durulup Mescid-i Nebi`ye geliyordu. İmam, aşk ve şevkle yüce Nebi`nin getirdiği ilahi kelamı okuyordu. İlahi huzurda. Nebi`nin huzurunda Ramazan`da Kadir gecesi beklentisi içinde Kur`an-ı talim ediyoruz. Kabe önümüzde. Cibril kapısı açık. Bilal kapışı açık. Suffa`da ashabın ahfadı, Halife Ebubekir, Halife Ömer divanda. Hatem`ul enbiya Resulullah s.a.v. temaşa ediyor. Hatem-in Nebi huzurunda evveli insan Nebi Adem Safiyullah, ikinci atamız Nuh Nebiyyullah; İbrahim Halilullah ve bir güzel kurban İsmail a.s.`ı seyrediyoruz.

Üç dört tane çocuk ezan talimi yapıyorlar. Dört kişiler, birisi hocalık yapıyor. Yedi sekiz yaşındaki çocuk çok güzel okuyor.

Bir sanalkahve.com çocuk da selatu selam söylüyor.

Teheccüt, imamın kalbe nüfuz eden okuyuşu ve sesiyle alem Ravza`da derlenip derlenip duruluyor, insanlık Resul ü Kibriya`nın huzurunda, asır saadet asrı, yer cennet, cemaat ashap ve torunları. Kabe ve Beytulmamur buraya yaklaştırılıyor gibi. Nur, nur, nur nurdan bir yumak, nurdan bir yağmur, insanlığı yok eden atom burda bir nur atomu. Nur patlıyor, şemsiye oluyor, dalga dalga yayılıyor asırlara, insanlara ve Ravza`ya. Dünya bu nuru yeniden hissetmeye muhtaç. Nur bize Allahım nur. Dünya narında yanıyoruz.

Ravza, Cennet bahçesi. Hazreti Adem(a.s.)`ın çıktığı cennetten bir parça. Dünyaya uzanmış bir Cennet eyvanı.