Üzerinde seyahat ettiğimiz bu arz ülkesinden, berzah alemine hangi vasıta ile göç edeceğiz ? Bu yolculukta trafik kazasına mı bineceğiz, kalp sektesine mi ?Hangi hastalık bizi ölümün eşiğine getirip, ölüm meleğime teslim edecek ? Beşer olarak bu sorumuza cevap vermekten son derece aciziz.

Azrail (a.s) hergün beşyüzbini aşkın insanın ruhunu kabzediyor.İçinde ihtiyarı da var genci de...Zengini de var fakiri de..Hepsinden önemlisi ; salihi de var , fasıkı da. Mü'mini de var kafiri de...

Ölüm, insana verilen cüz'i iradenin son sınırı. Ömür, nefis ve cüz'i irade...Üçünün cenazesi birlikte kalkıyor.Artık bizim için bu üçü de gerilerde kaldı. Şimdi yaptıklarımızın karşılığını görmenin ilk durağındayız. Cüz'i irademizin acı ve tatlı meyvelerini burada tadıyoruz.Bize tanınan bütün fırstlar şimdi son bulmuş durumda. Allah'ın mutlak iradesinin tam hükmü altındayız.

O'nun lütfettiği kadar kadar zevk alabiliyor, yahut O'nun irade buyurduğu kadar azap çekiyoruz. Bu alemden mahşere yine O'nun iradesiyle çıkacak ve kendi keyfimizce değil, Allah'ın hakimiyeti altında hesap vereceğiz.

Biz mahşeri bekliyoruz, siz ölümden kaçıyorsunuz ; ne garip değil mi ?

Ölüm sizin önünüzde duruyor, bizim ise çok gerilerimizde kaldı. Yine de siz bize acıyor, bizim için elem çekiyorsunuz.

''Kabir, Cennet bahçelerinden bir bahçe, yahut Cehennem çukurlarından bir çukurdur .'' Hadis-i Şerifi'ni duymuşsunuzdur. Bizler bu alemde o Hadis-i Şerif'in manasını yaşıyoruz.

Size ilk ve son tavsiyemiz :

Ömrünüzü öyle geçiriniz ki , kabriniz sizin için bir küçük cennet olsun

(alıntı)