Sen yine yoksun bu gece...Evet sen yoksun, kar ve soguk var bu gece... Islanmak icin sokaklarda yurudugum yollar bombos nedense...Bu gece kar var... Ayin on dordu gibi cemalin, kar ve hayalin var bu gece yuregimde... Acaba bir gun islanmamak icin kosarken, yolun kiyisindaki tasin oyugunda isildar bir vaziyette, beni gorup avucuna aldigini bir hatiranda yazacak misin..Acaba birileri, benim yalnizca bir avucu dolduracak kadar saf kar suyu oldugumu bilebilecekler mi...Giderek avuclarindan, siril siril akan dere sularina verdigin bir damla gozyasi oldugumu bilebilecekler mi...Korkarim bilmeyecekler. .Elbette bilemeyecekler. .Bu kadar saf ve temiz bir sevdanin, bir yagmur damlasinda sakli oldugunu kimse bilmeyecek.. .Kimse anlamayacak, uzakliginin bu kadar yakin oldugunu...Bir yildiz da bulustugumuzu, kar ve tipiden hizli hizli kacan insanlar bilemiyecek. ..Seni ne cok sevdigimi sende bilemezsin kar tanem..Cama vuran her kar tanesi minik bir opucuk olsun, buradan ta oralara giden her kar tanesinde... Benim bir gulucugumu gor pencerende, her tanenin dustugunde cikardigi seste, benim sesimi duyar gibi ol...Her damla tertemiz bir nefes olsun, sende sevgiye ve sevdaya giden...Aglamak kadar gulmekte var su hayatta... Hislerin en yogun halini, ozlemlerin en buyugunu, sevdanin en zorunu istiyorum belki de, bir sen, bir de kis gunu yagan kar tanesi var hayatimda... Yagan kar taneleri saclarindan kayip alnindan kirpiklerine dokulsun, gozlerinden yuzune dagilip yanaklarini oksasin, dudaklarina carpip boynundan asagiya suzulsun...Bu gece yalnizim yine...Sen yoksun bu gece...Bu gece amansizca yagan bir kar var yine. Yalniz agliyorum islanan camlarin onunde, gozyasim lapa lapa yagan kar tanesi adeta bu gece...Islanmak istemiyorum, soyle ne olur dinsin kar, yagmasin bu gece...Gozyasini bilirim diyenlerin, aslinda bilmediklerini anlarsin, bir gun ayriliklarinda hic aglamadiklarini gorunce...Yesili severim diyenlerin, sevmediklerini anlarsin, bastiklari zaman bir ot parcasi gibi yesil cimenlere... Guzeli severim diyenlerin de, bir gun yanildigini anlarsin...Megerki ben seni ne cok sevmisim kar tanesi... Seni ne cok sevmisim..Senelerce senin dilinden konusmusum, senin gozlerinle gormusum, senin yuregince sevmisim, duslerimi seninle buyutmusum, yorgun ve sonu gelmeyen ozlemlerimi kar tanelerinde beslemisim.. .Ben seni ne kadar cok sevmissem, aramiza hep karin soguklugu girmis adeta...Hep islak kalmis el ele tutsacak ellerimiz, gozlerine hep huzun yerlesmis... Seni ne kadar cok sevdiysem, o kadar uzaklara dusmusum, ayri gecelerde hep sana aglamisim, yoklugun buyumus, yalniz kalmisim...Ben seni ne kadar sevdiysem, incinen cocuk bakislarinda kalmisim, hep kosmus, yetisememisim yol ayrimlarina. ..Seni ne kadar cok ugurladiysam, o kadar cok beklemisim donusu olmayan yollarda... Sen hep uzaklara gider olmussun...Karli mevsim ayrilik demek olmus.. Ben senin, kis gecelerinin ay isiginda guzellesen yuzunun tutkunu olmusum... Firtinanin onunde suruklenip, saclarina takilip eriyen bir kar tanesinde yagmur damlasi olmusum...Zordu bir tanem...Hayatin gercegini, duslerinin isligiyla bestelenmis, kanayan bir sarkiya donusturen yureginin atislarini dinlemek... O isligin seni goturdugu yere kadar cekip gitmissin sen...Cikan yanki seslerinde anlamisim seni kaybettigimi. ..Bag bozumu hayallerimde islak kalan duslerim kurumamis ve sen karda yururken hep suskun olmussun...Oysa sevda, her gun buyutmeli kendini yasanan zorlu ayriliklarda. ..Bu gece kar var...Kar tanelerinin dokuldugu camlarin onundeyim... Ya sen...Sen nerdesin kar tanesi..Su anda tek basinamisin. .Nerdesin. ..