;Analık nedir Annem?; derdim de anacığıma;;Ben ol da bil derdi Mevlânaca..
Ben ol da bil!
;Sen; oldum annem bak!..
;Sen; oldum ve bildim neymiş bu işin yürekcesi..
Hani ;Köpekler bile ;ana; olmasın; derdin ya hep, o ızdıraplı yüreğinle, o engin şefkatinle..
Anlamazdık o zaman biz zamâneler..
;Zor kızım, çok zor analık; derdin ardından derin bir iç çekişle..
Zormuş anam..
Ana olmak ;Hiç; ken ;Hep; olmakmış meğer..Çoğalmakmış durmadan..
Dünyaya meydan okumak, mazi ve istikbâli sırtlamak, pervâsız bir gözü karalıkmış..
Zormuş Annem..Olduk, gördük, bildik bak..
Ana olmak meğer; Kor ateşlerde üşümesi, kara kışlarda buz kesmesiymiş yüreğin..
Hep; ;Ben; derken,
Artık;İllâ O!; demesiymiş..
Hiç varmayacağı kapıları çalması, hiç ederek ömrünü, adanmasıymış..
Hiç kızmaması yüreğin, almayı hiç düşünmeden hep vermesiymiş..
Hep sarıp-sarmalaması, hiç hesap sormadan, hep dost hep yâr olmasıymış..
Zormuş Anam..
Meğer ölümüne bir kara sevdaymış analık..
Olduk, gördük, bildik bak..
