Adam, karısı, kızı ve baldızı tarlada çalışıyorlarmış. Güneş tam tepelerinde. Yakıcı bir sıcak var.Adam su getirsin diye kızını pınara göndermiş. Kız pınara ulaştığında ulu bir ağaç görmüş. Ağaca bakmış, düşünmeye başlamış;
- “Benim bir çocuğum olursa, bu pınara gelirse, bu ağaca çıkarsa ve bu ağaçtan düşüp ölürse nasıl dayanırım?”
Başlamış ağlamaya. Baba susuzluktan yanarken bir taraftan da kızını merak etmiş. Baldızına seslenmiş;
- Git bak şu kıza!
Baldız da pınara ulaşmış. Bakmış ki yeğeni ağlıyor, merakla sormuş;
- Ne oldu sana, niye ağlıyorsun?
- Benim bir çoçuğum olursa, bu ulu ağaca çıkarsa, buradan düşüp ölürse nasıl dayanırım?
- “Ben nasıl dayanırım o zaman?” diyerek kızın teyzesi de başlamış ağlamaya.
Baba hem meraklı, hem susuz, hem de kızgın seslenmiş:
- Hanım, git bir bak şunlara. İt mi ısırdı, soysuz mu takıldı, öldüler mi? Ne oldu?
Bu sefer karısı pınara ulaşmış. Bakmış ki kızı da, kardeşi de ağlıyor. Korkuyla sormuş:
- Size ne oldu?
Kızı ağlaya ağlaya başlamış anlatmaya;
- Benim bir çocuğum olursa, bu pınara gelirse, ulu ağaca çıkarsa, buradan düşüp ölürse nasıl dayanırım?
Kardeşi devam etmiş sonra,
- Ya ben nasıl dayanırım asıl?
Kadın da başlamış ağlamaya.
- O benim torunum. Ben nasıl dayanırım?
Üçü birlikte ağıt yakmaya başlamışlar. Baba gidenler dönmeyince hışımla gelmiş pınarın yanına. Bakmış ki ağıt var.
- “Ne oldu size?” diye sormuş.
Kızı demiş:
- Benim bir çocuğum olursa, bu pınara gelirse, ulu ağaçtan düşüp ölürse ben nasıl dayanırım?
- “Peki baldız sen niye ağlıyorsun?” diye baldızına sormuş bu sefer.
- “O benim yeğenim, nasıl ağlamam?” demiş baldızı.
Adam son kez karısına sormuş;
- Hatun, ya sen niye ağlıyorsun?
Karısı;
- O benim torunum, ben ağlamayayım da kim ağlasın?
Baba sinirle yollara vurmuş kendini. 3 gün 3 gece yol almış. Dağın tepesinde bir evin önüne oturup, bir “Oooffffff!” çekmiş. Pencereden bir hatun çıkıp sormuş adama:
- Sen nereden çıktın?
Adam sinirle
- “Cehhenemden!” diye cevaplamış.
Kadın heyecanla sormuş:
- Cehennemde oğlum Ali’yi gördün mü?
- “He gördüm” demiş adam. “Bakkal dükkanı açmış, zarar etmiş, anam altınları göndersin dedi” demiş.
Kadın durur mu hiç, vermiş altınları adama götürsün diye oğluna. Adam almış altınları, düşmüş tekrar yola.
Akşam olunca kadıncağızın kocası gelmiş. Bakmış karısının boynu boş!
- “Hatun! Hani altınlar?” diye sormuş.
- “Adamın biri geldi. Ali cehennemde dükkan açmış, işleri de ters gidiyormuş. Ben de altınları gönderdim oğluma” diye cevap vermiş kadın.
- “Hiç öyle şey olur mu? Çabuk atımı hazırla!” diye kükremiş adam.
Öfkeyle düşmüş yola adamı bulmaya. Diğer adam bakmış bir atlı geliyor, koştura koştura, hemen başlamış tarla taşı ayıklıyor gibi yapmaya. Atlı gelmiş:
- Selamünaleyküm.
- Aleykümselam.
- Buradan bir adam geçti mi?
- Geçti, şu karşıki dağa doğru gitti.
Gösterdiği tarafa da atla gidilemiyormuş.
Adam demiş:
- Ne olursun hemşerim, atımı şu ağaca bağlayayım da sen göz kulak ol
Binbir nazla kabul etmiş adam. Diğer adam gözden uzaklaşır uzaklaşmaz da atlayıp ata dönmüş köyüne.
Evdekiler “Neredeydin?” diye sorunca,
- “Siz aptalsınız diye gittim. Sizden aptalları da varmış” diye cevap vermiş adam.
Diğer adam dönmüş bakmış ki ne atı bıraktığı yerde, ne taşları ayıklayan adam! Anlamış durumu. Öfkeyle dönmüş evine. Karısı sormuş :
- “Ne oldu? Buldun mu adamı? Atın nerede?” diye.
Adam demiş:
- Ali’nin işleri ters gidiyomuş ya, ben de atı verdim çabuk gidip altınları ona yetiştirsin diye
