Hiç kiyametin kopupta sadece kendinizin dünyada kaldığınız hayal ettinizmi?.

-Evet sadece sizin şu koca dünyada yapayalnız,tekbaşına kaldığınızı bir gözünüzün önüne getirin..Birazcık olsun sıyrılın yaşamın o hergünkü uğraşlarından kendinizi odanıza çekin ve gözlerininizi yumurak......

       Issız koca vadilerde,büyük okyanusların etrafında,sarp ve yüksek dağların eteğinde,uçsuz bucaksız çöllerde,ulaşılması zor derin vadilerde,büyükçe ağaçların bulunduğu ormanlarda,çoşkuyla akan nehirlerin ve bir ipeksi şal gibi dağlara kendini dolayan karların altında,nazik bir gençkız gibi sakin ama derin göllerin ve şefkatıyle kolkanat geren ağaçların altında...velhasılı yaşam olanı bulunan her yerde yalnızca siz ..

       Mutluluğu ,sevinci,kederi,isyanı,ateleti,ümidi,çoşkuyu ,aşkı,sevgiyi,nefreti...paylaşamıyacağınız birilerinin olmaması ne kadarda korkunç değilmi...?

        İşte ruhsal yalnızlıklarda bunun gibi derin ve zorludur.Onu paylaşmayı ve aşmayı kolaymı zannedersiniz..?Asla kolay olmadığını biliyorum.Kalabalıklar içindeki yalnızlık,yaşam içindeki yalnızlık gibi bir paradokstur ...

       Birde bu yalnızlıkta nasihat verenler ve teselli yolunu gösterenler vardır.sadece susup ,onu yaşama geri getirmek için uğraşmalıdırlar ve sormadan önce sadece umutla bakmalı ve umut sözcükleri fısıldamalılar duyacak kadar sessizce..

      Kalabalıklar içindeki yalnızlığımızı teskin edecek,suskunluğumuza katılıp bizi yürekten anlayacaklarmıdır?..

      Suskunluğun bir dili vardır konuşmasını bilene ve sessizliğin çığlığını duyabilene...