Yaşadığımız dünya hayatı tıpkı deryaya akan suya benzer. Bizde bu suya düşen yaprak misali suyun akışı istikametinde bir hayat yaşar gideriz.
İnsan doğar, yaşar, büyür ve ölür. Bu ilahi yasa tüm evren ve içindekiler için geçerlidir. Onun için doğmayan varlıkta yaşayıp, büyüyüp ölmez.
Dünyada hayat, benliğimizin bizim dışımızdaki ışığı aydınlıksa aydınlık olarak, karanlıksa karanlık olarak algılayıp görmesidir.
Ölüm ise, bizim dışımızda hareket eden ikiyüzlü ışığın, benliğimizin bir yüzünde aydınlık ya da karanlık olarak donup kalmasıdır. Yani ışıklı hayattan ışıksız hayata geçiştir.
Dünya hayatı aydınlık – karanlık şeklinde iki yüzlü yaşanır olduğundan içinde yaşayıp var olan insanlarda tıpkı dünya gibi iki yüzlü bir hayat yaşarlar. Onun için herkes bu dünyada maskeli bir hayat yaşar. Herkesin asıl özü, mayası içinde saklıdır. O nedenle de kimin iyi kimin kötü olduğu yaşarken kolayca bilinmez.
İşte hayattaki yaşantımız bizi bu yüzden korkutur. İyi ve güzel olanı seçmek zordur. Ancak ölünce yaşadığımız hayata yönelik yüzümüze çekilen maske düşer. İnsanın asıl görüntüsü ortaya çıkar.
İşte bizim gerçek halimiz, gerçek yüz görüntümüz o dur. Onun için öldüğünde gördüğümüz insanın gözümüze görünen hali bize güzelse iyi, çirkinse kötü bir insan olduğunu gösterir.
Ondandırki her kim simay ablaya bunu yapmışsa bu çirkinliği yapmış sa hayvan demek güzelim havancıklara haksızlık etmiş ve günaha girmiş oluruz.
Hangi hayvan böyle bir şey yapabilirki. bu ancak şeytanlaşmış şeytanın hadimidir... Banlıyım ama şanlıyım şerefliyim şükür Rabbime..... konu benim bildiğimmidir bilmediğimmidir onuda bilmiyom amma ?
