yüzümün bu kadar aydınlık olması niye biliyor musun ?
neden bu kadar içten gülüyorum ?
yaşamdan bu denli keyif almamın nedeni ne?
çünkü kendime baktığım zaman seni görüyorum artık.
seni gördükçe yenileniyorum ,mutlu oluyorum, keyifleniyorum
hep seni bekledim ben,seni aradım.
başka yüzlere sen diye baktım.
başka kollara sen diye sarıldım.
herkesi sen sandım ama yanıldım...
senin gibi olamazdı hiç biri
ne gülüşleri sendin ,ne de gözleri
onlar sadece birer suretti.
ruhu,ateşi,yüreği olmayan bir suret..
kızdım kendime ,
seni bulmak için yeterince aramamıştım.
suçladım kendimi...
yoruldum aramaktan , kabuğuma çekildim
sustum...
gecelerimi yıldızsız bıraktım, gündüzlerimi ışıksız...
her mevsim seni yaşadım
yağmur olup ıslattın beni,kar olup üşüttün.
sonbaharda ağaç olup yapraklarını döktün üzerime.
baharda çiçek olup açtın bahçemde
şarkılarda ezgi oldun dinledim seni.
bana bakıp 'ne oluyor sana ' diyenlere cevap bile vermedim.
seni unuttuğumu ,artık sevmediğimi sansınlar istedim..
güldüm..gülüşümle aldattım onları
seni yaşamaktan hiç vazgeçmedim oysa
uzaktaydın sen..aynı zamanda içimdeydin...
beni izliyordun biliyorum.
...seni göremesem de buralarda
biryerlerden bana baktığını biliyordum
sana saklarım içimdeki sonsuz sevgiyi
yüreğimdeki heyecanı , gözlerimin rengini
dudaklarımdaki ateşi,ellerimdeki titremeyi
küçük dokunuşlardaki hazzı sana saklarım...
elbet birgün çıkacaktın karşıma...
şimdi seni bulduğum içindir bu şımarıklığım
seni bulmanın coşkusudur bu içimden dışarıya taşan
yepyeni bir hayatın başlayacağını biliyorum ikimiz için
ve bu hayatın içinde vazgeçilmez olan tek şeyin SEN olduğunu..
hoşgeldin yüreğime ben hep seni bekledim
SEVDİĞİM....
