Ah! ... Gelincik beyaz gelinlik, sensizlik… Sessizlik…

Kuruttuk tüm cümleleri, çürüttük alfabeden harfleri, uçuk kaçık hayallerle avuturken kendimizi nefis önünde eğilmemek için bendimizi aşağıladık…

Sevgi nasıl bir duyguydu? Tadına varmadan anlayabilir misin? Gönül sessiz kalır yürek konuşur hal sevda yangınına alenen meydan olur. Ayakları tutmaz görür sevdalısını, dünya yansa umurunda olmaz. Söylenirsin boşuna bir kulaktan girer diğerinden çıkar kapı aralıktır. Onun bu halini yadırgarsan sevgiliye hakaret olur.

Aşk ulaşılmayana idi. Sever, sevmez bir birini görmez. Sevmez, sever yine cisimleri görünmez. Sever, sever de ulaşamaz. Sevmez, sevmez zaten aşk olmaz…

Her yürekte ayrı bir fani yer tutar. Biri birini severken diğeri bir başkasını sever. Araya bir ulak girse iki yüreği bir etse diye söylenirler. Ulak bihayli meşgul ki iki sevdalıyı bir etmekten uzak.

Gecenin sessizliğinde büyüttük sevdayı, karanlık odanın sıvası dökük duvarları ağıda yankı olur. Yollarda ona doğru yürümek ister, isteklidir de dağlar mı engel. Sis çöker geceye kararır gözler, yenileyemediği heceleri susuzdur yangınına yar(en) ah! ... sensiz, ah! ... sessiz, neredesin yar(en) düştüğüm yollarda gayri bu can nefessiz.

Sevda adına söylenen aşk üç harf sözlerle tüketilsede yaşadıkça güzelleştirilir. (…) nokta ilahi aşk ayrılır sevgi bezeli fani aşktan. Biri yüreğin atışı, diğeri ise gönlün nakışıdır. Farklı duygularla hülyalardadır sevgili, cismini görmek ister sesini duymak, arzuludur tenine yanmak ister de istekler hiç bitmez…

Arzular kıvrılır göğe uzanır yangın sönmek bilmez. Yan yana, can cana bezenir. Yeşerir sevgi bağında tohum, yeni hayata merhaba der. Neşesidir saadet yuvasının kalıcı canlı.

Yeşertin umut tohumlarını sevgi bağında gönlünüzde ilahi aşk, yüreğinizde fani cisme sevda yangını baki vuslat deryasında susuzluğunuza su olsun da aşka ser düşüren âşıkların huzuru kıskandırsın nefsi, ibret olsun kahrından çatlasın. Yaşayın, yaşatın ve yaşatsın cevheri ışıl ışıl gözbebeğim(faniye) göz nurum(Mevla’ya) …