DOSTLUK İKİ YÜREK ARASINDA AKAN BİR NEHİR GİBİDİR.
GERÇEK DOSTLUK...
Mevlana ve bir öğrencisi, dostluğun ve arkadaşlığın konu edildiği bir söyleşiden çıkmışlar, yolda birlikte yürüyorlardı. Biraz ileride yolun kenarında, iki köpeğin koyun koyuna sokulmuşlar, birlikte uyumakta olduklarını gördüler.
Öğrencisi, biraz önceki söyleşinin de etkisi altında kalarak, bu görüntü karşısında çok duygulandı ve bu duygusunu Mevlana ile paylaşmak istedi:
"Efendim şu manzaraya bakın" dedi. "Ne denli yüce bir ders alınacak dostluk örneği, değil mi?"
Mevlana, öğrencisinin bu heyecanı karşısında hafifçe gülümsedi ve kişisel çıkarların nice dostlukları yakıp kül ettiğini anımsattıktan sonra ona, unutamayacağı bir ders verdi:
"Evlat, sen onların arasına bir kemik atıver de,bak o zaman gör dostluklarını"dedi. "Bir dostluk, kişisel çıkar karşısında unutulmayacak denli sağlamsa, ancak o durumda bir değer ifade eder ve ancak o zaman onun adına gerçek dostluk denil
Bende yukarıdaki güzel kıssaya ilave olarak, Dostlukla ilgili birkaç kelam ilave etmek istiyorum.
Dostluk her şeyden önce bir gönül işidir.Onun riya ve aldatmacalarla elde edilebileceğini zan dedenler hep aldanmışlardır.
Bir İnsanın dostlarına karşı sadakati,onların acılarını vicdanında duyup,lezzetlerini kendi lezzetleri gibi bildiği ölçüdedir.Dostlarının ağlamasıyla ağlamayan,onların gülmesiyle gülemeyen dost vefalı dost sayılmaz.Düşünce ve davranışlarında birbirlerine karşı,fedakar ve samimi olmayan,kimselerin dostlukları da kısa ve geçici olur.
Gerçek Dost ;Cehennemden çıkışta ve Cennete girişte bile “Buyurun” demesini bilendir.
&nb sp;
