| Toplam bakislar: 2864 - Toplam yanitlar: 0 |
|
Köy de kadın olmak… Köy de kadın olmak…
Sen kadınım,karalım,yaralım,çaresizim
Elleri süt,üstü tezek kokanım
Gece gündüz çalışanım,kimliksizim
Çatlak elleriyle saçımı okşayanım,anam
Irgatım,emeği kahvelerde pazarlananım
Üretmek isteyince,dikiş makinelerine mahkum edilenim
Emeğinin hiçbir değeri olmayanım,bordasızım
Ah benim köylüm,köylü kadınım,anam
İnce çoraplar giyemeyenim,nasırlı ayaklım
Yüzüklerle parmaklarını süsleyemeyenim
Dallı eteklim,şalvarlım,kınalım,sessizim
Kara çarşaflara bürünen,aydınlık kadınım Gürcan Kırım  Bu şiirin hikayesi:
köyde kadın olmak zordur.köylü kadın günün 18 ila 20 saati çalışır.önce çocuklar,ev işleri,tarla ve kadın ahırda çalışır.çalışıp,üreten ama asla maaş bordası almayan aile içi ücretsiz işçi konumundadır.gündeliğe gider kadın.kocasına kahvede yöğmiyesi verilir.buğday eker,ayçiçeği eker,tarlaya gider hasat zamanı kocası yükler mahsülü satar,parayı alır kadın eline para almaz.ahırdada çalışır baktığı hayvanlara bağlanır.onlara isimler takar.onlar satıldığında gözünden yaş gelir.ama yine eline para geçmez.kadın üretmek ister...köylü kadın ne iş yapar diye düşünürüz.aaaaaa dikiş dikmeli...neden? dışarı çıkmasın evine mahkum kalsın.elleri o kadr çatlaktır ki! parmakları inek sağmaktan kıvrılmaz bile.hatta bi gün annemi doktora götürdüğümüzde(sosyal güvenceleri de yoktur) doktor:teyze kazamı gçirdin diye anneme sordu,ellerini görünce.ama cesurdur kadınlrımız,yüreklidir...ve aydındırlar...çocuklarını okutmak içindir bütün öz verileri...
--------------------------------------------------------------
*cesaretin bittiği yerde esaret başlar *
|
|
|
