Yine bir puslu gece,
karanlığa meftûn gözlerimde.
Kirpiklerim yorgun,
çekerken ağırlığını gözyaşlarımın.
Hiç şikayetçi değilim inan, hatta
beklemiyorum ansızın çıkıp gelmeni.

Susuşlarıma aşığım ben.
Bakışlarıma tebessüm ediyorum,
kırılasıca aynaların karşısında.
Ya ben anlamıyorum ne demek istediğini
ya da kandırıyor beni sûretim.

İki kelimenin altında eziliyorum,
iki kelimeye susuyorum, delicesine
iki kelimeden nefret ediyorum bazen
üşüyorum yokluğunda o iki kelimenin.
Bir kumrunun kanadında sabahlamak,
kar tanelerinin pembe yanaklarını
öperek ısınmak istiyorum.

Koşuyorum peşinden ürkek hayalimin
ve korkuyorum gölgesinden cemalimin,
ulumasını dinliyorum ateş böceklerinin
kamerin sırt çevirmesini izliyorum.
Yavaş yavaş erirken, avuçlarımda,
gönlümde hazinesi medfûna susuyorum.
Yine küsüyorum puslu gecelerime
ve yine susuyorum.