en güzel beraberlik seninle olmak diyorum,nasıl en korkunç yanlızlık sensiz olmaksa...birazönce buradaydın,aradan geçen zaman henüz kokunu bile dağıtmadı.oturduğun koltukta ağırlığının izi duruyor.dokunduğun heryerde sıcaklığın var,baktığın heryerde aydınlığın.

  gittin mi?ben şimdi yanlız mıyım?duvarlar üzerime yıkılıyor,yüzümde parçalanıyor aynalar,resim çerceveleri.tarifi mümkün olmayan bir boşluk içindeyim.gözlerim kapıda,belki yine gelirsin diyorum.uzaktan ayak sesleri geliyor,sen değilsin gelen biliyorum,ama yinede bir üit var içimde vazgeçemediğim.bir sigara yakıyorum,seni arıyorum dumanın havada çizdiği şekillerde.sonra ne yapacağını bilmeyen ellerime bakıyorum.ellerim hala ayrılırken ellerine temas etmenin hazzı içinde,sana yokluğunun dayanılmazlığını anlatabilirim...

  zaman hayli ilerledi,evine varmış olmalısın,kulağım telefon sesinde,beni aramanı bekliyorum.telefonun her çalışında umutla uzanıyor ellerim,oysa hep başkası çıkıyor karşıma.kahroluyorum.senden başkasının varlığına değil,sesine bile tahammülüm yok artık.ağırrr dayanılmaz saatler geçiyor nihayett nihayett senin sesin telefonda.BENİ ANLAYAN,O ÖZLEMLİ,KISIK SESİN."nasılsın" derken bile yüreğimi heyecanla dolduran sesini işitmenin sevinci sarıyor heryerimi.hiç bitmesin istiyorum.senden başka birşey düşündüğüm yok,dünya umrumda değil.konuşuyoruz vee "selametle" diyorsun.sana düşündüklerimi söyleyemedim "ne olur yine gel ve hiç gitme artık" diyemedim.boğazıma birşeyler düğümleniyor.ellerimde soğuk hissiz bir aletle yapayanlız kalıyorum.

ALINTIDIR.     Ü.YAŞAR OĞUZCAN