SEVDALARIN ÖLÜMÜ…

Sevdalar yari yolda koyulali beri,

İnanmaz oldu Leylelar Mecnunların askina..

Sevgiler susuz ,manalar günessiz kaldi sabahsiz gecelerde..

Yüreklere takildi prangalar bir daha sevmemecesine..

Ve hasret kaldik kahrolası gülüslerine sevdanin,

Bakislar zifiri karanliklari aydinlatmiyor artik..

Mor daglarda bülbüller ötmez oldu,

Ne sirinler bekledi sevgiliyi          ;            &n bsp;             ;            &n bsp;             ;      

Nede Ferhatlar delebildi gecilmeyeni..

Kalpler tas oldu mevsimsiz baharlarda..

 Kis günesi isitmaz ki daha ruhlarimizi..

Ne umutlarimiz erdi murada,

 Ne de vaveylamiz ulasti,ulasilmasi umulana..

Göz pinarlarimiz kurudu caglayamaz birdaha,

 kulaklarimiz kapali artik mazlumlarin feryadina..

Eyy insan ,ya kalk ayaga göster insanligini,

 Ya da cikarma sesini ,buz kes daha kimildama..

Duygular katilasti,ulasmaz yüreklere,

 Hüzünler bas kaldirdi durmadilar yerinde..

Sevmek ne garip sey,hissetmek te bir o kadar..

Yüregimide kapadim artik,sim siki.. Gözlerim kadar…

Dokunmayin artik bana

 Feryadim büyük ,bedenim soguk..

 Acilarim asmis kendini,acitmaz artik beni,

 Benim derdim kavgamla ,birakin uyandirmayin beni….