SENSİZLİĞİN UZUN HİKAYESİ
Sensizliğin uzun ve yorucu hikâyesi bu sevdiğim
Ya da defalarca yazılan ve okunan mektubu
Adını sen koy!
Senli sensizliği yaşamanın,
Umarsız gecelerin
Huzursuz akan saatlerin,
Ağlayan şarkıların, adını sen koy
Sensizliğin uzun ve yorucu hikâyesi bu sevdiğim
Beyaz sayfalara dökülmüş yüreğin
Oysa hiç dokunmamış ellerin,
Kokunda yok!
Gözlerinin bakışları bile düşmemişken üzerine,
Yaşadığım bu garip sevdanın adını sen koy!
Çünkü ben kendimi bile anlayamadığım bir yerdeyim
Bir deli rüzgârın esaretindeyim oradan oraya savrulan,
Ya da bir hücrenin en karanlık köşesindeyim.
Dar geliyor odalar,
Dar geliyor sokaklar,
Dar geliyor bu şehir,
Dokunduğum her şeyi yakan bu yaşamın adını sen koy! .
Sensizliğin uzun ve yorucu hikâyesi bu sevdiğim,
Ya da defalarca yazılan ve okunan mektubu.
Bende saklı hasreti,
Bende saklı acıları,
Bende saklı gözyaşları,
Seni böylesine yaşarken,
Baştan beri yalnızlığımın adını sen koy!
